Być kimś więcej - Jeden Osiem L

1) Tylko ja i lustro, reszta jest złudzeniem

Twarz ta sama co dzień inne otoczenie

Cel jest jeden nigdy go nie zmienię

Patrzeć w oczy, godzić się z własnym sumieniem

Tylko ja i lustro, cisza jest natchnieniem

Kapie z kranu wolno moje przeznaczenie

Chwytam krople w żywe słowa je zamienie

Sam na sam ze sobą krótkie wyjaśnienie

Jedni widzą świat w korolach malowanych królów

Ja mam serca rytm ten co uchroni mnie od bólu

Tamci mają mur zeby oddzielić się od reszty

Ja chce skruszyć swój, na drobne części go rozpieprzyć

Silny jak nigdy, dotąd patrze w odbicie

Głodny jak nigdy, dotąd pozeram życie

Każdą minute zanim w popiół czas nie zmieni

Każdą sekunde zapamiętać i docenić

Ref. Są Ci co myśleli 'jestem kimś więcej'

Autorzy wlasnych błędów i nieszczęść

Waźniejsi zawsze, głusi na świat chocby krzyczał

Stoją teraz bladzi pogubili swe odbicia

Są Ci co myśleli 'jestem kimś więcej'

Autorzy wlasnych błędów i nieszczęść

Waźniejsi zawsze, głusi na świat chocby krzyczał

Stoją teraz bladzi razem z nimi stoi cisza

2) Są Ci co myśleli 'jestem kimś więcej'

Autorzy własnych błędów idole własnych westchnień

Niezmiernie próżni, grali w gre potem odpadli

Kusili los by na finał ten z nich zadrwił

Nie chce być jednym z nich, patrze w odbicie

Spowiedź przed samym sobą, tu na tym bicie

Koniec, początek drogi nazywanej życie

Tafla szkła opisana długopisem

Mam prawo śnić, prawo by sny swoje spełniać

Swą drogą iść niewydeptanym szlakiem pełzać

Prawo przegrywać, potem zwyciężać

Każdy następny dzień wiarą wypełniać

Nie chce zbyt wiele posiadanie nie jest celem

Cel to spełnienie i nie łącze go z portfelem

Pozostać sobą tu za wszelką cenę

W milionach ludzkich głów ukryć wspomnienie

Ref. Są Ci co myśleli 'jestem kimś więcej'

Autorzy wlasnych błędów i nieszczęść

Waźniejsi zawsze, głusi na świat chocby krzyczał

Stoją teraz bladzi pogubili swe odbicia

Są Ci co myśleli 'jestem kimś więcej'

Autorzy wlasnych błędów i nieszczęść

Waźniejsi zawsze, głusi na świat chocby krzyczał

Stoją teraz bladzi razem z nimi stoi cisza

1) Alleen ik en de spiegel, de rest is een illusie

Het gezicht is hetzelfde als de andere omgeving

Er is maar één doel, ik zal het nooit veranderen

Kijk in de ogen, kom in het reine met je eigen geweten

Alleen ik en de spiegel, stilte is inspiratie

De kraan druipt langzaam mijn lot

Ik vang de druppels in levende woorden en verander ze

Alleen met zichzelf een korte uitleg

Sommigen zien de wereld in de hoeken van geschilderde koningen

Ik heb een hartslag die me van pijn zal redden

Ze hebben een muur om zich van de rest te scheiden

Ik wil de mijne breken, opblazen in kleine stukjes

Sterk als altijd, hij kijkt tot nu toe naar zijn spiegelbeeld

Honger als nooit tevoren, tot nu toe zal ik het leven begroeten

Elke minuut totdat de tijd verandert in as

Onthoud en waardeer elke seconde

Ref. Er zijn mensen die dachten 'ik ben meer dan dat'

Auteurs van hun eigen fouten en tegenslagen

Altijd belangrijker, doof voor de wereld, zelfs als hij schreeuwde

Ze staan ​​nu, bleek, hebben hun reflecties verloren

Er zijn mensen die dachten 'ik ben meer dan dat'

Auteurs van hun eigen fouten en tegenslagen

Altijd belangrijker, doof voor de wereld, zelfs als hij schreeuwde

Ze staan ​​nu bleek, met stilte bij hen

2) Er zijn mensen die dachten 'ik ben meer dan dat'

Auteurs van hun eigen fouten, idolen van hun eigen zuchten

Extreem ijdel, ze speelden het spel en gingen toen kapot

Ze tartten het lot om dit een van hen te laten spotten op het einde

Ik wil niet een van hen zijn, ik kijk naar de reflectie

Bekentenis aan mezelf, hier bij dit pak slaag

Het einde, het begin van de weg die leven heet

De ruit is gegraveerd met een pen

Ik heb het recht om te dromen, het recht om mijn dromen waar te maken

Volg onderweg het onverharde pad

Het recht om te verliezen en dan te winnen

Vul elke volgende dag met geloof

Ik wil niet te veel, balbezit is niet het doel

Het doel is vervulling en niet een portemonnee

Blijf hier ten koste van alles

Verberg herinneringen in miljoenen menselijke hoofden

Ref. Er zijn mensen die dachten 'ik ben meer dan dat'

Auteurs van hun eigen fouten en tegenslagen

Altijd belangrijker, doof voor de wereld, zelfs als hij schreeuwde

Ze staan ​​nu, bleek, hebben hun reflecties verloren

Er zijn mensen die dachten 'ik ben meer dan dat'

Auteurs van hun eigen fouten en tegenslagen

Altijd belangrijker, doof voor de wereld, zelfs als hij schreeuwde

Ze staan ​​nu bleek, met stilte bij hen