Plus Rien Ne Me Fera Mal - Jeanne Cherhal

Quand j’aurai tout navigué

Sur mon vaisseau fatigué

Que j’aurai rompu le mât

Sous le ciel trop bas

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai couru longtemps

Après dix mille printemps

Et soufflé, essoufflée

Sur les mèches allumées

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai mangé de tout

Quand j’aurai bu à genoux

Que je n’aurai plus faim

Plus rien ne me fera mal

Ne me fera mal

Quand j’aurai pris tous les trains

Qui m’attendaient en chemin

Des papillons tout autour

Sous le ciel trop lourd

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai fait de mon ventre

Un royaume, un cœur, un centre

Et puisé, épuisée

Tout ce qui s’y trouvait

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai tant embrassé

Quand j’aurai tant caressé

Que je n’aurai plus faim

Plus rien ne me fera mal

Ne me fera mal

Simple et commun, n’est-ce pas

Que de penser à ça

Quand sous mes briques de chair

Il peut faire si froid

Quand j’aurai démaquillé

Quand j’aurai déshabillé

Ce corps assagi de tout

Sous le ciel trop doux

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai coupé mes pages

En confettis de passage

Et livré, délivrée

Tout ce qui s’y cachait

Plus rien ne me fera mal

Quand j’aurai tant désiré

Que je n’aurai plus faim

Plus rien ne me fera mal

Ne me fera mal

Als ik alles heb genavigeerd

Op mijn vermoeide schip

Dat ik de mast zal hebben gebroken

Onder de hemel te laag

Niets zal me meer pijn doen

Als ik lang heb gelopen

Na tienduizend bronnen

En ademloos, ademloos

Op de verlichte wieken

Niets zal me meer pijn doen

Als ik alles heb gegeten

Wanneer ik op mijn knieën zal hebben gedronken

Dat ik geen honger meer zal hebben

Niets zal me meer pijn doen

Zal me geen pijn doen

Wanneer ik alle treinen heb genomen

Wie heeft er onderweg op me gewacht

Vlinders rondom

Onder de zware hemel

Niets zal me meer pijn doen

Als ik mijn buik heb gedaan

Eén koninkrijk, één hart, één centrum

En uitgeput, uitgeput

Alles wat er was

Niets zal me meer pijn doen

Als ik zoveel heb gekust

Als ik zo veel heb gestreeld

Dat ik geen honger meer zal hebben

Niets zal me meer pijn doen

Zal me geen pijn doen

Eenvoudig en gebruikelijk, nietwaar?

Wat moet je daarvan denken?

Wanneer onder mijn stenen van vlees

Het kan zo koud zijn

Als ik mijn make-up heb verwijderd

Als ik me heb uitgekleed

Dit lichaam gekastijd door alles

Onder de te zachte lucht

Niets zal me meer pijn doen

Wanneer ik mijn pagina's knip

In het voorbijgaan confetti

En geleverd, geleverd

Alles wat zich daar verstopte

Niets zal me meer pijn doen

Terwijl ik zo graag had gewild

Dat ik geen honger meer zal hebben

Niets zal me meer pijn doen

Zal me geen pijn doen