L'An 40 - Jeanne Cherhal

D’où vient cette lumière au dessus d’elle?

Et ce pas de louve caressante

Ces hanches qui roulent, faciles, naturelles

Est-il un amour qui la hante?

C’est peut-être juste l’an 40

On dirait quelques fois qu’elle a des ailes

Ou comme une audace l’insolente

Un avis nouveau, une envie nouvelle

Elle en deviendrait fatigante

Ça n’est rien de plus que l’an 40

Elle est un peu cabri, un peu gazelle

Et brûle d’amour du cœur au ventre

Cette eau qui bouillonne, où la puisse t’elle?

Tout c’que l’on sait, c’est qu’elle entre

Avec le sourire en l’an 40

Et dans quelques années, quelques séquelles

Quand elle sera sur d’autres pentes

En pleine sagesse, du moins, le croit-elle

Pour accompagner la descente

Elle se souviendra de l’an 40

Waar komt dat licht boven haar vandaan?

En deze strelende wolvenstap

Die rollende heupen, makkelijk, natuurlijk

Is er een liefde die haar achtervolgt?

Het kan zomaar het jaar 40 zijn

Soms lijkt het alsof ze vleugels heeft

Of als vrijmoedigheid de brutale

Een nieuwe mening, een nieuw verlangen

Het zou vermoeiend worden

Het is niets meer dan het jaar 40

Ze is een kleine geit, een kleine gazelle

En brandt met liefde van hart tot buik

Dit kokende water, waar kan het?

Alles wat we weten is dat ze binnenkomt

Met een glimlach in het jaar 40

En over een paar jaar enkele vervolgen

Wanneer zal ze op andere hellingen zijn

In volle wijsheid, althans dat denkt ze

Om de afdaling te begeleiden

Ze zal zich het jaar 40 herinneren