Douze Fois Par An - Jeanne Cherhal

Douze fois par an régulièrement

Elle se tord de douleur

Se mord les doigts dans son lit

Étouffant ses cris

Elle a mal

Ce mal vif et lourd la tient nuit et jour

C’est ça être une femme

Un être de chair et de sang

C’est beau

Et pourtant ça fait mal

Que faut-il donc faire

Pour que de ses fers

De ce joug qui d’elle se joue

Elle se délivre

Seule dans son givre

Elle a froid

Ses larmes amères

Gouttes d’eau de mer

Glissent

Et coulent le long de son cou

Douleur abhorrée

Quand vas-tu filer

Elle a mal

Son ventre est un feu

Un volcan fiévreux

Qui crie à sa place

Les mots les angoisses

Que ses lèvres taisent

Alors dans sa braise

Elle a mal

Douze fois par an régulièrement

Elle se tord de douleur

Se mord les doigts dans son lit

Étouffant ses cris

Elle a mal

Twaalf keer per jaar regelmatig

Ze kronkelt van de pijn

Bijt in zijn vingers in zijn bed

Haar kreten onderdrukken

Ze is gewond

Dit scherpe en zware kwaad houdt haar dag en nacht vast

Dat is een vrouw zijn

Een wezen van vlees en bloed

Het is leuk

En toch doet het pijn

Dus wat moet er gebeuren?

Voor dat van zijn strijkijzers

Van dit juk dat met haar speelt

Ze bevrijdt zichzelf

Alleen in haar vorst

Ze is koud

Haar bittere tranen

Druppels zeewater

uitglijden

En rennen langs haar nek

verafschuwde pijn

Wanneer ga je draaien?

Ze is gewond

Haar buik is een vuur

Een koortsige vulkaan

Wie schreeuwt er voor hem

De woorden de angsten

Dat zijn lippen stil zijn

Dus in zijn sintels

Ze is gewond

Twaalf keer per jaar regelmatig

Ze kronkelt van de pijn

Bijt in zijn vingers in zijn bed

Haar kreten onderdrukken

Ze is gewond