On dirait que c'est normal - Jeanne Cherhal

Il suffit que tu te réveilles

Un jour à peu près ordinaire

Pour que résonne à tes oreilles

Comme un écho des millénaires

Il suffit d’un matin trop tôt

Pour que le monde dorme encore

Tu ne connais pas bien les mots

Tu ne connais pas bien ton corps

On dirait que c’est normal

Il suffit que tu aies six ans

Pour ignorer ce qui va suivre

On te couvre de satin blanc

Tu dénoues tes cheveux de cuivre

On te dit Fille tu es mûre

Alors on va te purifier

Ca alors tu étais impure

Tu deviens glaise pétrifiée

On dirait que c’est normal

Il suffit d’une douleur telle

Que tu n’en as jamais connu

Pour savoir que tu es mortelle

Si tu ne t’en souvenais plus

Mais le pire et ça suffira

La femme qui te guillotine

Vit avec cette douleur-là

Depuis qu’elle est toute gamine

C’est comme ça c’est la tradition

Mais qui es-tu pour avoir si mal?

Tu es là tu es des millions

Et on dirait que c’est normal

Gewoon wakker worden

Een vrij gewone dag

Om in je oren te klinken

Als een echo van millennia

Het enige dat nodig is, is een ochtend te vroeg

Voor de wereld om weer te slapen

Je kent de woorden niet goed

Je kent je lichaam niet goed

Ziet eruit alsof het normaal is

Je hoeft maar zes jaar oud te zijn

Om te negeren wat de toekomst biedt

We bedekken je met wit satijn

Je maakt je koperen haar los

We zeggen je meid, je bent volwassen

Dus we zullen je zuiveren

Goh je was onrein

Je wordt versteende klei

Ziet eruit alsof het normaal is

Het is genoeg van zoveel pijn

Dat je nooit wist

Om te weten dat je sterfelijk bent

Als je het je niet herinnert

Maar het ergste en dat is genoeg

De vrouw die je op de guillotine zet

Leef met deze pijn

Sinds ze een kind was

Zo is het traditie

Maar wie ben jij om zoveel pijn te doen?

Je bent daar, je bent miljoenen

En het lijkt alsof het normaal is