Fleur de peau - Jeanne Cherhal

Je n’ai jamais caché mon corps sous des voilures opaques

Je n’ai jamais dû me courber

Je n’ai jamais tremblé de peur au son d’un parquet qui craque

Jamais dû me planquer

Je n’ai jamais connu la guerre ni la morsure du froid

Jamais la faim qui ronge les doigts

Et pourtant chaque jour j’entends monter la plainte sans joie

Oh mais tais-toi

Ma nature n’a pas de repos

Quand tout sourit quand tout est beau

J’ai ma tristesse à fleur de peau

Ma nature n’a pas de répit

A la faveur de l’insomnie

J’ai ma tristesse à fleur de nuit

Je n’ai jamais passé la mer pour quitter mon pays

Je n’ai jamais risqué ma vie

Je n’ai jamais frôlé la mort au hasard de la folie

Jamais voulu l’oubli

Je n’ai jamais serré la main menottée de la loi

Jamais perdu, brisé ma voix

Et pourtant chaque jour j’entends monter la plainte sans joie

Oh mais tais-toi

Ma nature n’a pas de repos

Quand tout sourit quand tout est beau

J’ai ma tristesse à fleur de peau

Ma nature n’a pas de répit

A la faveur de l’insomnie

J’ai ma tristesse à fleur de nuit

Ma nature n’a pas de repos

Quand tout sourit quand tout est beau

J’ai ma tristesse à fleur de peau

Ik heb mijn lichaam nooit onder ondoorzichtige sluiers verborgen

Ik heb nooit hoeven buigen

Ik beefde nooit van angst bij het geluid van een krakende vloer

Nooit hoeven te verbergen

Ik heb nooit oorlog gekend, noch de beet van de kou

Nooit vingerknagende honger

En toch hoor ik elke dag de vreugdeloze klacht opkomen

Oh maar hou je mond

Mijn natuur heeft geen rust

Als alles lacht als alles mooi is

Ik heb mijn verdriet op scherp

Mijn natuur heeft geen respijt

In het voordeel van slapeloosheid

Ik heb mijn verdriet bloeiend in de nacht

Ik ben nooit de zee overgestoken om mijn land te verlaten

Ik heb nooit mijn leven geriskeerd

Ik kwam nooit willekeurig in de buurt van de dood door waanzin

Nooit vergetelheid gewild

Ik heb nooit de geboeide hand van de wet geschud

Nooit verloren, brak mijn stem

En toch hoor ik elke dag de vreugdeloze klacht opkomen

Oh maar hou je mond

Mijn natuur heeft geen rust

Als alles lacht als alles mooi is

Ik heb mijn verdriet op scherp

Mijn natuur heeft geen respijt

In het voordeel van slapeloosheid

Ik heb mijn verdriet bloeiend in de nacht

Mijn natuur heeft geen rust

Als alles lacht als alles mooi is

Ik heb mijn verdriet op scherp