Корабль - Istokiya

Ты говорила постой,

Но это мысли, слова, не описать,

Ночью домой, но уже одна,

Сука-любовь, легче ведь просто убежать,

Но не со мной, но уже одна.

Слова, искренне грустные помыслы,

Этот эксперимент мы не вынесли.

К чёрту зрителей, к чёрту эпитеты,

Это не прочитать, это сразу фильм.

Ты говорила постой, побудь со мной,

И мы вдвоём на седьмом, мы над землёй,

И шёпот твой и эта боль твоя любовь.

С тобой наш последний корабль уплыл в берега,

С тобой нежно так, нервно так,

С тобой, и покуда биток в груди именно так,

С тобой моя безмятежность.

Знаешь, я каждый день ловлю поток,

Ты между снов, я между строк,

Ты между звёзд где-то между параллельных,

Я между где-то там, где-то здесь моя вселенная.

Ты где-то там теперь с другим паришь,

А помнишь эти ночи о Париже,

Где мы вдвоём с тобой друг другу поклялись

И это был самый чистый движ.

С тобой наш последний корабль уплыл в берега,

С тобой нежно так, нервно так,

С тобой, и покуда биток в груди именно так,

С тобой моя безмятежность.

Je zei wacht

Maar dit zijn gedachten, woorden, niet te beschrijven,

's Nachts thuis, maar al alleen,

Bitch love, het is makkelijker om gewoon weg te rennen

Maar niet met mij, maar al alleen.

Woorden, oprecht droevige gedachten,

We hebben dit experiment niet doorstaan.

Naar de hel met het publiek, naar de hel met scheldwoorden,

Dit is niet om te lezen, dit is meteen een film.

Je zei wacht, blijf bij me

En wij tweeën zijn op de zevende, we zijn boven de grond,

En jouw gefluister en deze pijn is jouw liefde.

Met jou zeilde ons laatste schip naar de kust,

Met jou zo zacht, nerveus zo,

Met jou, en zolang de speelbal zomaar in de borst zit,

Mijn rust is bij jou.

Je weet dat ik elke dag een stream vang

Jij bent tussen dromen, ik ben tussen regels,

Je bent tussen de sterren ergens tussen parallelle,

Ik ben ergens daarbinnen, ergens hier is mijn universum.

Je bent ergens daarbuiten en zweeft nu met een ander,

Herinner je je die nachten over Parijs,

Waar we elkaar allebei hebben gezworen

En het was de puurste zet.

Met jou zeilde ons laatste schip naar de kust,

Met jou zo zacht, nerveus zo,

Met jou, en zolang de speelbal zomaar in de borst zit,

Mijn rust is bij jou.