Life Without Living on a Sunny Winter Day - Irish Stew of Sindidun

Thousand miles know my lack of thoughts

Separating me from all my faults

Made me feel like lost in a fog

And all my hopes and all my dreams

Rest in peace or so it seems

Made me feel like rose in a bog

With empty bottle where my beer used to be

With my memories, fading away, down this street

With the wind at my back that makes my faith regained

I will never let it go again

With empty bottle where my beer used to be

With my memories, fading away, down this street

With the wind at my back that makes my faith regained

I will never let it go again

Roaming the streets, and pints of beer,

Trying to remember to what I used to cheer,

Made me like I’m sick in the head

Where the blossoms grow and the wee birds fly,

Is where I ran from curious eyes

That’s my home and there is my bed.

With empty bottle where my beer used to be

With my memories, fading away, down this street

With the wind at my back that makes my faith regained

I will never let it go again

Cheerful face and tired soul

Walk alone in senseless days

Seeking hard a place to fall

Drowning smile in their disgrace

Cheerful face and tired soul

Walk alone in senseless days

Seeking hard a place to fall

Drowning smile in their disgrace

With empty bottle where my beer used to be

With my memories, fading away, down this street

With the wind at my back that makes my faith regained

I will never let it go again

Duizend mijlen kennen mijn gebrek aan gedachten

Mij ​​scheiden van al mijn fouten

Voelde me als verloren in een mist

En al mijn hoop en al mijn dromen

Rust zacht of zo lijkt het

Voelde me als een roos in een moeras

Met lege fles waar vroeger mijn bier stond

Met mijn herinneringen, vervagend, in deze straat

Met de wind in mijn rug waardoor mijn geloof herwonnen wordt

Ik laat het nooit meer los

Met lege fles waar vroeger mijn bier stond

Met mijn herinneringen, vervagend, in deze straat

Met de wind in mijn rug waardoor mijn geloof herwonnen wordt

Ik laat het nooit meer los

Dwalend door de straten, en pinten bier,

Proberen te herinneren aan wat ik vroeger aanmoedigde,

Maakte me alsof ik ziek in mijn hoofd ben

Waar de bloesems groeien en de kleine vogels vliegen,

Is waar ik wegrende van nieuwsgierige ogen

Dat is mijn huis en daar is mijn bed.

Met lege fles waar vroeger mijn bier stond

Met mijn herinneringen, vervagend, in deze straat

Met de wind in mijn rug waardoor mijn geloof herwonnen wordt

Ik laat het nooit meer los

Vrolijk gezicht en vermoeide ziel

Loop alleen in zinloze dagen

Op zoek naar een plek om te vallen

Verdrinkende glimlach in hun schande

Vrolijk gezicht en vermoeide ziel

Loop alleen in zinloze dagen

Op zoek naar een plek om te vallen

Verdrinkende glimlach in hun schande

Met lege fles waar vroeger mijn bier stond

Met mijn herinneringen, vervagend, in deze straat

Met de wind in mijn rug waardoor mijn geloof herwonnen wordt

Ik laat het nooit meer los