I Will Never (Be Your Friend) - Irish Stew of Sindidun

You came into my world

Settled me down in spite of my wild life

You took my hand, I felt so strong

When I saw myself in your skyblue eyes

And the more I looked at you the more you smiled at me And the more we talked I lived my sweetest dream

I tried to move my head, I tried to close my eyes

‘twas only you I could see, and then I realised…

Chorus:

I will never be your friend

Life has always been worse than it seemed

I feel so sad, I just pretend

You’re so close, but so far away from me Her skin was white like a lily

Her bonny cheeks were red as a rose

Her eyes were blue as the ocean

She made me happy, was just one of those

And then one day, after time of happiness

She made me sad and made me think of the end

She picked the colours, painted my entire world

Then soiled all she painted with a hasty move

Cold morning, still the same

Now every drop of dew is a teardrop in my eye

And these wounds don’t seem to heal

The clock is counting down in my tired heart

The last time I saw you was at N.N.W.O

I killed my seventh pint and I wanted seven more

I was as ruined as ship that couldn’t reach the shore

The time cannot erase the things we shared before

And now, I’m roaming the streets

Refreshing memory of what we used to be Will I give myself another try?

The only home I’ve ever had was in your arms

Now I feel so hollow, lost in space and time

But there’s a flame, still burning in this heart of mine

I’ll give myself a try to find another way

At least I’ll roam again and again…

Je kwam in mijn wereld

Heeft me tot rust gebracht ondanks mijn wilde leven

Je pakte mijn hand, ik voelde me zo sterk

Toen ik mezelf in je hemelsblauwe ogen zag

En hoe meer ik naar je keek, hoe meer je naar me lachte En hoe meer we praatten, ik leefde mijn mooiste droom

Ik probeerde mijn hoofd te bewegen, ik probeerde mijn ogen te sluiten

' jij was de enige die ik kon zien, en toen realiseerde ik me...

Refrein:

Ik zal nooit je vriend zijn

Het leven is altijd erger geweest dan het leek

Ik voel me zo verdrietig, ik doe gewoon alsof

Je bent zo dichtbij, maar zo ver weg van mij Haar huid was zo wit als een lelie

Haar knappe wangen waren rood als een roos

Haar ogen waren zo blauw als de oceaan

Ze maakte me blij, was er maar één van

En dan op een dag, na een tijd van geluk

Ze maakte me verdrietig en deed me aan het einde denken

Ze koos de kleuren, schilderde mijn hele wereld

Daarna bevuilde ze alles wat ze schilderde met een haastige beweging

Koude ochtend, nog steeds hetzelfde

Nu is elke druppel dauw een traan in mijn oog

En deze wonden lijken niet te genezen

De klok telt af in mijn vermoeide hart

De laatste keer dat ik je zag was bij N.N.W.O

Ik heb mijn zevende pint gedronken en ik wilde er nog zeven

Ik was zo verwoest als een schip dat de kust niet kon bereiken

De tijd kan de dingen die we eerder hebben gedeeld niet wissen

En nu zwerf ik door de straten

Verfrissende herinnering aan wat we vroeger waren. Zal ik mezelf nog een keer proberen?

Het enige huis dat ik ooit heb gehad was in je armen

Nu voel ik me zo hol, verloren in ruimte en tijd

Maar er brandt nog steeds een vlam in dit hart van mij

Ik zal mezelf proberen een andere manier te vinden

Ik zal in ieder geval steeds weer ronddwalen...