Under The Plaintive Sky - Insomnium

And so does the downhearted tune

Resound through this murky night

And the wind groan its wistful song

For the ill-lucked dwellers in plight

These two round-shouldered figures

Forward slowly through this grey day

Under the forest’s white canopy

Out of the drifting snow’s way

With rime dressed faces they wander

With guilt carved hearts they flee

With grim stained minds they hover

Between hope and despair

With rime dressed faces they wander

With guilt carved hearts they flee

With grim stained minds they ponder

If they ever be free of their sins

May the stars become my eyes

And the wind become my hearing

Let them guide us through

These pitch-dark mornings

May the snowfall end

And the shining moon rise

So we can find our way out

From these all-consuming nights

Underneath the blanket of stars

Embraced by another cold night

Two round-shouldered figures

Leave these shores behind

Quietly they wonder

If they ever will see the light

They now lose in their shadows

Owe to the darkest of nights

With rime dressed faces they wander

With guilt carved hearts they flee

With grim stained minds they hover

Between hope and despair

With rime dressed faces they wander

With guilt carved hearts they flee

With grim stained minds they ponder

If they ever be free of their sins

En dat geldt ook voor het neerslachtige deuntje

Weergalm door deze duistere nacht

En de wind kreunt zijn weemoedige lied

Voor de ongelukkige bewoners in het lot

Deze twee figuren met ronde schouders

Langzaam vooruit door deze grijze dag

Onder het witte bladerdak van het bos

Uit de weg van stuifsneeuw

Met rijp geklede gezichten dwalen ze

Met schuld gekerfde harten vluchten ze

Met grimmige bevlekte geesten zweven ze

Tussen hoop en wanhoop

Met rijp geklede gezichten dwalen ze

Met schuld gekerfde harten vluchten ze

Met grimmige bevlekte geesten denken ze na

Als ze ooit vrij zijn van hun zonden

Mogen de sterren mijn ogen worden

En de wind wordt mijn gehoor

Laat ze ons erdoorheen leiden

Deze pikdonkere ochtenden

Moge de sneeuwval eindigen

En de stralende maan komt op

Zodat we onze weg naar buiten kunnen vinden

Van deze allesverslindende nachten

Onder de deken van sterren

Omarmd door weer een koude nacht

Twee figuren met ronde schouders

Laat deze kusten achter

Stilletjes vragen ze zich af

Als ze ooit het licht zullen zien

Ze verliezen nu in hun schaduw

Dankzij de donkerste nachten

Met rijp geklede gezichten dwalen ze

Met schuld gekerfde harten vluchten ze

Met grimmige bevlekte geesten zweven ze

Tussen hoop en wanhoop

Met rijp geklede gezichten dwalen ze

Met schuld gekerfde harten vluchten ze

Met grimmige bevlekte geesten denken ze na

Als ze ooit vrij zijn van hun zonden