Daughter Of The Moon - Insomnium

Trail amidst the snow-clad trees

Winding is the way

Sunless is the path we roam

Bitter is the air we breathe

Fell is the icy blast

Coming from the hills

Blowing through my ailing heart

Wailing in the emptiness inside

Vanished is the light we had

Hidden deep in rimy soil

Bereft of us the one we cherished

Lost forever our love

Still at night I see her figure

Flickering on moonlit glades

But passing is the hope she’s giving

Just a faintest breath of air and she’s gone again

The clouds are moving heavily

Across the livid sky

Yonder the hues are darkening

Slowly turning grey to black

For the two who stray in dusk

All hope is long since gone

Cruel is the winter’s reign

Merciless the grasp of despair

For what mirth there is left in life

For a motherless son

What solace in this world

For a widower to find

Vanished is the light we had

Hidden deep in rimy soil

Bereft of us the one we cherished

Lost forever our love

Still at night I see her figure

Flickering on moonlit glades

But passing is the hope she’s giving

Just a faintest breath of air and she’s gone again

For what mirth there is left in life

For a motherless son

What solace in this world

For a widower to find

Slender the shape in night

Unbearable the beauty

Shining in the silvery light

Watching me with wistful eyes

Evanescent this vision

Unattainable this illusion

But an image in my troubled dreams

Hewn out of yearning and rue

Pad tussen de besneeuwde bomen

Opwinden is de manier

Zonloos is het pad dat we bewandelen

Bitter is de lucht die we inademen

Viel is de ijzige explosie

Komend uit de heuvels

Blaast door mijn zieke hart

jammeren in de leegte van binnen

Verdwenen is het licht dat we hadden

Diep verborgen in ruige grond

Beroofd van ons degene die we koesterden

Voor altijd onze liefde verloren

Nog steeds 's nachts zie ik haar figuur

Flikkerend op maanverlichte open plekken

Maar doorgeven is de hoop die ze geeft

Even een hap lucht en ze is weer weg

De wolken bewegen zwaar

Over de grauwe lucht

Daar worden de tinten donkerder

Wordt langzaam grijs naar zwart

Voor de twee die in de schemering ronddwalen

Alle hoop is allang weg

Wreed is de heerschappij van de winter

Genadeloos de greep van wanhoop

Voor welke vrolijkheid is er nog in het leven

Voor een moederloze zoon

Wat een troost in deze wereld?

Voor een weduwnaar om te vinden

Verdwenen is het licht dat we hadden

Diep verborgen in ruige grond

Beroofd van ons degene die we koesterden

Voor altijd onze liefde verloren

Nog steeds 's nachts zie ik haar figuur

Flikkerend op maanverlichte open plekken

Maar doorgeven is de hoop die ze geeft

Even een hap lucht en ze is weer weg

Voor welke vrolijkheid is er nog in het leven

Voor een moederloze zoon

Wat een troost in deze wereld?

Voor een weduwnaar om te vinden

Slank de vorm in de nacht

Ondraaglijk de schoonheid

Schijnt in het zilverachtige licht

Me aankijken met weemoedige ogen

Vergankelijk deze visie

Onbereikbaar deze illusie

Maar een beeld in mijn onrustige dromen

Gehouwen uit verlangen en rue