Ill-Starred Son - Insomnium

Her dirge still echoes in these woods

Mourning lingers in the vales

As the wind cries on the shore

Her wailing can be heard

Mirthless is this wandering

Through hallow days

Like a pale ghost

I waste away in this foul world

What sin do I atone for

In this dreadful way

Why the gods sneer at me

As I keep writhing in pain

Where has my dearest gone to

Where sings now my maiden fair

Beneath the darksome waters

Underneath the moonlit waves

Where is our ill-starred son

Where lies our poor stillborn child

Below the silent mound

In the arms of sacred earth

She became weary of the world

Tired of this marred life

Burdened with sorrow far too deep

A pain impossible to bear

There is no light at the end

Of this blackened path

Calm again are the sullen

Waters before me

What sin do I atone for

In this dreadful way

Why the gods sneer at me

As I keep writhing in pain

Where has my dearest gone to

Where sings now my maiden fair

Beneath the darksome waters

Underneath the moonlit waves

Where is our ill-starred son

Where lies our poor stillborn child

Below the silent mound

In the arms of sacred earth

If gods shall hearken to me

Fate will be benign

I leave these woes behind

Depart from these cares

For we shall be reunited

On the other side

I descend to my love

And caress her forevermore

Haar klaagzang weergalmt nog steeds in deze bossen

Rouw blijft hangen in de valleien

Terwijl de wind huilt op de kust

Haar gejammer is te horen

Vrolijk is dit dwalen

Door heilige dagen

Als een bleke geest

Ik verspil weg in deze vuile wereld

Voor welke zonde verzoen ik?

Op deze vreselijke manier

Waarom de goden naar me spotten

Terwijl ik blijf kronkelen van de pijn

Waar is mijn liefste naartoe gegaan?

Waar zingt nu mijn maiden fair

Onder de donkere wateren

Onder de maanverlichte golven

Waar is onze zoon met een slechte ster?

Waar ligt ons arme doodgeboren kind

Onder de stille heuvel

In de armen van de heilige aarde

Ze werd moe van de wereld

Moe van dit ontsierde leven

Belast met verdriet veel te diep

Een pijn die niet te dragen is

Er is geen licht aan het einde

Van dit zwartgeblakerde pad

Rustig weer zijn de nors

Wateren voor mij

Voor welke zonde verzoen ik?

Op deze vreselijke manier

Waarom de goden naar me spotten

Terwijl ik blijf kronkelen van de pijn

Waar is mijn liefste naartoe gegaan?

Waar zingt nu mijn maiden fair

Onder de donkere wateren

Onder de maanverlichte golven

Waar is onze zoon met een slechte ster?

Waar ligt ons arme doodgeboren kind

Onder de stille heuvel

In de armen van de heilige aarde

Als goden naar mij zullen luisteren

Het lot zal goedaardig zijn

Ik laat deze ellende achter

Vertrek van deze zorgen

Want we zullen herenigd worden

Aan de andere kant

Ik daal af naar mijn liefde

En streel haar voor altijd