Non vedo l'ora - Il Teatro Degli Orrori

Porto via con me

la fame e la miseria

di un paese che non gode ormai

di fortuna alcuna

nessuna

porto via con me me

la mia guerra civile

anche se a pensarci bene

la cedo volentieri a qualcun’altro

io porterò via con me

porto via con me

ricordi che non passano mai

prendo le mie tribolazioni

in un sacchetto di nylon

e me le porto via

dimenticare

non sarebbe male

porto via con me

i miei risentimenti

lo so bene che la storia

non finisce qui

inizia sempre altrove

porto via con me

l’amore che ho nel cuore

e non vedo l’ora

non vedo l’ora di

abbracciarti ancora

fino a farti mancare il respiro

io non vedo l’ora

non vedo l’ora di

respirare l’aria di Londra

e quell’odore di underground

e toccarti di nascosto

ti ha sempre fatto ridere

e quando ridi

io non vedo l’ora

porto via con me

il sorriso di mia madre

anche se a dire il vero

ho visto nei suoi occhi

solo una gran paura

porto via con me

ricordi che non passano mai

dimenticare

non sarebbe male

porto via con me me

così tanti desideri

così tante speranze

e non vedo l’ora

non vedo l’ora di

abbracciarti ancora

fino a farti mancare il respiro

io non vedo l’ora

non vedo l’ora di

respirare l’aria di Londra

e quell’odore di underground

e toccarti di nascosto

ti ha sempre fatto ridere

e quando ridi

io non vedo l’ora

(Grazie a Boris il siberiano per questo testo)

ik neem mee

honger en ellende

van een land dat niet langer geniet

van enig geluk

geen

ik neem mee

mijn burgeroorlog

zelfs als je erover nadenkt

Ik geef het graag door aan iemand anders

ik neem mee

neem met mij mee

herinneringen die nooit weggaan

Ik neem mijn beproevingen

in een nylon tas

en ik neem ze weg

vergeten

het zou niet slecht zijn

neem met mij mee

mijn wrok

Ik ken die geschiedenis goed

het eindigt hier niet

het begint altijd ergens anders

neem met mij mee

de liefde die ik in mijn hart heb

ik kan niet wachten

ik kan niet wachten

knuffel je weer

totdat je de adem beneemt

ik kan niet wachten

ik kan niet wachten

adem de lucht van Londen in

en die ondergrondse geur

en je in het geheim aanraken

maakte je altijd aan het lachen

en als je lacht

ik kan niet wachten

neem met mij mee

de glimlach van mijn moeder

hoewel om de waarheid te vertellen

Ik zag in zijn ogen

gewoon een grote angst

neem met mij mee

herinneringen die nooit weggaan

vergeten

het zou niet slecht zijn

ik neem mee

zoveel wensen

zoveel hoop

ik kan niet wachten

ik kan niet wachten

knuffel je weer

totdat je de adem beneemt

ik kan niet wachten

ik kan niet wachten

adem de lucht van Londen in

en die ondergrondse geur

en je in het geheim aanraken

maakte je altijd aan het lachen

en als je lacht

ik kan niet wachten

(Met dank aan Boris de Siberiër voor deze tekst)