L'impero delle tenebre - Il Teatro Degli Orrori

Ohhhh

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Comunque sia abbiamo perso

Abbiamo perso

Cosicchè abbiamo perso l’euforia primigenia che provammo un giorno nel sentirci

vivi

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Nella gola del serpente fa un buiop pesto

Scommetto che è per questo che non vediamo niente

Pensiamo a consumarci nel farci dar retta alle nostre ricchezze,

alle nostre miserie

Anni di duro lavoro che cosa c'è di male

Fanno tutti così, ed io non sono diverso da loro

E' come quando non c'è niente da fare se non aspettare che arrivi un altro

giorno

Un altro giorno.

E' come quando non c'è niente da fare se non aspettare che arrivi un altro

giorno

Un altro giorno.

Ma non accadrà maiiii

E' ora la gloria ha un buio pesto

Scommetto che è per questo che si vede più niente

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Recitiamo la speranza cosicchè qualcuno un giorno o l’altro si ricordi di noi

E come sciocche comparse in un melodramma intitolo giocava a mosca cieca con la

vita

Di cui non ci importa più niente

Di cui non ci importa più niente

Di cui non ci importa più niente

Di cui non ci importa più niente

Di cui non ci importa più niente

Abbiamo perso la memoria del ventesimo secolo

Comunque sia abbiamo perso

Ohhhh

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

Maar we hebben verloren

We verloren

Dus we zijn de oereuforie kwijt die we op een dag voelden toen we elkaar hoorden

in leven

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

In de keel van de slang maakt het een pikzwarte witte kleur

Ik wed dat we daarom niets zien

We denken erover om onszelf te verteren door naar onze rijkdommen te luisteren,

naar onze ellende

Jaren hard werken wat is daar mis mee

Dat doen ze allemaal, en ik ben niet anders dan zij

Het is alsof er niets anders te doen is dan wachten tot iemand anders arriveert

dag

Een andere dag.

Het is alsof er niets anders te doen is dan wachten tot iemand anders arriveert

dag

Een andere dag.

Maar het zal nooit gebeureniii

Het is nu dat de glorie pikzwart is

Ik wed dat je daarom niets meer ziet

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

Laten we de hoop reciteren zodat op een dag iemand ons zal herinneren

En als dwaze figuranten in een melodrama genaamd speelde ze blind fly met de

leven

We geven nergens meer om

We geven nergens meer om

We geven nergens meer om

We geven nergens meer om

We geven nergens meer om

We zijn de herinnering aan de twintigste eeuw kwijt

Maar we hebben verloren