Ultima Thule - Grzegorz Turnau

Piekło jest wszędzie, piękno w szczególe

Niech w Tobie będzie Ultima Thule

Ląd ostateczny, wszechświata kraniec

Urlopik wieczny, umiłowanie

Umiłowanie

Mój pociąg pędzi w strony nieznane

Lecz wszystko będzie (później czy prędzej)

Zapamiętane

Peregrynacja znajdzie swój finał

Ostatnia Stacja — Thule Ultima

Tam mnie zatrzymasz i powiesz czule

Thule Ultima, Ultima Thule

Ultima Thule, Ultima…

Noce bezkresne, niezmiennie białe

Pijanego niesnem, jak rytuałem

Ty mnie wysłuchasz, uczynisz królem

Bym spełnił puchar Ultima Thule

Ultima Thule, Ultima…

Połknę pytanie niczym Pyteasz

Umiłowanie — kiedy się stanie?

Potem czy teraz?

Improwizacja tak się zaczyna

Ostatnia Stacja — Thule Ultima

Nim przyjdzie zima, Tam cię przytulę

Thule Ultima, Ultima Thule

De hel is overal, schoonheid in detail

Laat Ultima Thule in je zijn

Het ultieme land, het einde van het universum

Eeuwig verlof, liefde

Dol zijn op

Mijn trein racet naar het onbekende

Maar alles zal (later of eerder)

onthouden

De omzwerving zal zijn einde vinden

Het laatste station - Thule Ultima

Stop me daar en zeg het teder

Thule Ultima, Ultima Thule

Ultima Thule, Ultima ...

Eindeloze nachten, altijd wit

Dronken als een ritueel

Je zult naar me luisteren, je zult me ​​koning maken

Om de Ultima Thule-beker te vervullen

Ultima Thule, Ultima ...

Ik zal de vraag inslikken als een Pytheas

Liefde -- Wanneer zal het gebeuren?

Toen of nu?

Zo begint improvisatie

Het laatste station - Thule Ultima

Voordat de winter komt, zal ik je daar knuffelen

Thule Ultima, Ultima Thule