Gdy Poezja - Grzegorz Turnau

Gdy poezja ci minie

Nic nie załka w kominie

Gdy poezja ci odfrunie

Nie powierzaj się fortunie

Ona kołem się nie toczy

Ona kołem

Na amen

Cię złamie

Ta poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez noc

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje ciało

Gdy poezja ci przejdzie

Słońce zajdzie nim wzejdzie

Za jej brak zapłacisz drogo

Na ten brak nie stać nikogo

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę, na chwilę i zrozum, że

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez moc

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę i zrozum, że

O poezję, o poezję

Trzeba dbać

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje

Ciało

Als de poëzie weg is

Niets huilt in de schoorsteen

Wanneer de poëzie wegvliegt

Vertrouw jezelf niet aan het fortuin toe

Het draait niet in een cirkel

Ze is een wiel

Amen

Zal je breken

deze poëzie

Het is vermoeiend

Van het voetstuk

Vlees klopt af

En langzaam

contrasten

Geest naar het vlees

Maar wanneer

Het lichaam verzwakt

Het is poëzie

Hij heeft die macht

Om het lichaam te bewegen

Als een illusie door de nacht

Wanneer je poëzie wegvliegt

Waar nog dichters zijn

Zeer weinig

Zal hebben

Jouw lichaam

Als de poëzie weg is

De zon gaat onder voordat hij opkomt

Je zult duur betalen voor het ontbreken ervan

Niemand kan dit tekort betalen

Voordat poëzie je sterft

Sta even stil en begrijp dat

hoewel poëzie

Het is vermoeiend

Van het voetstuk

Vlees klopt af

En langzaam

contrasten

Geest naar het vlees

Maar wanneer

Het lichaam verzwakt

Het is poëzie

Hij heeft die macht

Om het lichaam te bewegen

Als illusie door macht

hoewel poëzie

Het is vermoeiend

Van het voetstuk

Vlees klopt af

En langzaam

contrasten

Geest naar het vlees

Voordat poëzie je sterft

Sta even stil en begrijp dat

Voor poëzie, voor poëzie

Je moet oppassen

Wanneer je poëzie wegvliegt

Waar nog dichters zijn

Zeer weinig

Zal hebben

Uw

Lichaam