Requiem pour n'importe qui - Georges Moustaki

Il est mort connue du bois sec

Ça pouvait être n’importe qui

Un enfant de l’Andalousie

Ou un frère du soldat Schveik

Il est mort, la guerre est finie

On lui fait des funérailles

Chacun retourne à son travail

Il est mort et je suis en vie

Il est mort comme un feu de paille

Ça s’est passé très loin d’ici

C’est loin l’Afrique et loin l’Asie

Des mercenaires et ses G. I

Il est mort de n’avoir su vivre

Quand il fallait vivre à genoux

Noyé de sang, noyé de boue

La mort enfin l’a rendu libre

Il est mort comme du bois sec

Ça pouvait être n’importe qui

Le frère de Théodoraki

Un enfant de Zorba le Grec

Il est mort, je suis en exil

Et je meurs un peu avec lui

Chaque fois que tombe la nuit

Sur le soleil du mois d’avril

Il est mort comme du bois sec

Ça pouvait être n’importe qui

Le frère de Théodoraki

Un enfant de Zorba le Grec

Il est mort, je suis en exil

Et je meurs un peu avec lui

Chaque fois que tombe la nuit

Sur le soleil du mois d’avril

Il est mort, pitié pour ses cendres

Ce n’est ni l’heure ni l’endroit

Pour demander des comptes à rendre

Mais les mots viennent malgré moi

Hij stierf bekend aan drywood

Het kan iedereen zijn

Een kind van Andalusië

Of een broer van Soldaat Schveik

Hij is dood, de oorlog is voorbij

Ze geven hem een ​​begrafenis

Iedereen gaat weer aan het werk

Hij is dood en ik leef nog

Hij stierf als een strovuur

Het gebeurde heel ver van hier

Afrika is ver en Azië is ver

Huurlingen en hun G.Is

Hij stierf omdat hij niet wist hoe hij moest leven

Toen je op je knieën moest leven

Verdronken in bloed, verdronken in modder

De dood heeft hem eindelijk bevrijd

Hij stierf als droog hout

Het kan iedereen zijn

Theodoraki's broer

Een kind van Zorba de Griek

Hij is dood, ik ben in ballingschap

En ik sterf een beetje met hem

Elke keer als de nacht valt

Op de aprilzon

Hij stierf als droog hout

Het kan iedereen zijn

Theodoraki's broer

Een kind van Zorba de Griek

Hij is dood, ik ben in ballingschap

En ik sterf een beetje met hem

Elke keer als de nacht valt

Op de aprilzon

Hij is dood, heb medelijden met zijn as

Dit is noch de tijd noch de plaats

Om verantwoordelijkheid te eisen

Maar de woorden komen ondanks mij