Pourquoi je chante - Georges Moustaki

Je chante des poèmes

Que je n’ai pas écrits

Je chante les «je t’aime»

Que je n’ai lamais dits

Je chante les révoltes

Qui m'étouffent parfois

Timide ou désinvolte

Je les chante à mi-voix

Je chante les voyages

En restant sur le quai

Je chante le courage

Qui souvent m’a manqué

Je chante les promesses

Que je n’ai pas tenues

Je chante les ivresses

Sans avoir jamais bu

Je chante et si je chante

Pour qui veut m'écouter

Je chante et je m’invente

Une autre vérité

Elle semble utopique

Elle existe pourtant

Je la mets en musique

Pour la dire en chantant

Je chante des poèmes

Que je n’ai pas écrits

Je chante des «je t’aime»

Que je n’ai jamais dits

Je chante les souffrances

Que je n’ai pas connues

Je chante l’espérance

Quand il n’en reste plus

ik zing gedichten

Dat ik niet schreef

Ik zing "Ik hou van jou"

Dat heb ik nooit gezegd

Ik zing de opstanden

Waar ik soms van stik

Verlegen of luchthartig

Ik zing ze zachtjes

Ik zing de reizen

Op de kade blijven

Ik zing van moed

Wie ik vaak heb gemist

Ik zing de beloften

die ik niet vasthield

ik zing dronkenschap

Zonder ooit gedronken te hebben

Ik zing en als ik zing

Voor wie wil naar mij luisteren

Ik zing en ik vind mezelf uit

een andere waarheid

Ze lijkt utopisch

Toch bestaat het

Ik zet het op muziek

Om het zingend te zeggen

ik zing gedichten

Dat ik niet schreef

Ik zing "Ik hou van jou"

Dat heb ik nooit gezegd

Ik zing de pijnen

Dat wist ik niet

ik zing van hoop

Wanneer er niemand meer is