La paresse - Georges Moustaki

Je venais de me réveiller

Quand j’entendis mon oreiller

Me murmurer avec tristesse

Tu m’abandonnes chaque jour

Pour aller vers d’autres amours

D’autres plaisirs, d’autres ivresses

Reste avec moi encore un peu

On s’entend si bien tous les deux

Pourquoi partir quand rien ne presse?

Je t’enseignerai les vertus

De ce péché si répandu

Mais toujours trahi: la Paresse

Celui qui aime à ne rien faire

N’ira jamais faire la guerre

C’est fatigant et dangereux

Jamais il ne sera tenté

Par l’existence survoltée

D’un monde dur et laborieux

Il ne connaît ni dieu ni maître

Pour interdire ou lui permettre

De vivre sans collier ni laisse

Il sait surtout se garder libre

Dans l’harmonie et l'équilibre

De sa complice, la Paresse

J'écoutai cette voix amie

Et aussitôt me rendormis

Bercé par ces tendres paroles

Et je me retrouvai soudain

Au milieu d’un joli jardin

Fleuri des fleurs les plus frivoles

Un jardinier vint m’accueillir

Avec un lumineux sourire

Et le regard plein de sagesse

Il me dit «Tu es arrivé

Au pays dont tu as rêvé

Le royaume de la Paresse»

La Paresse

Ik was net wakker

Toen ik mijn kussen hoorde

Fluister me met verdriet

Je verlaat me elke dag

Naar andere liefdes gaan

Andere genoegens, andere intoxicaties

Blijf nog even bij me

We kunnen het allebei zo goed met elkaar vinden

Waarom vertrekken als er geen haast is?

Ik zal je de deugden leren

Van deze zonde zo wijdverbreid

Maar toch verraden: Sloth

Degene die graag niets doet

Zal nooit oorlog voeren

Het is vermoeiend en gevaarlijk

Hij zal nooit in de verleiding komen

Door het supercharged bestaan

Van een harde en zwoegende wereld

Hij kent god noch meester

Om hem te verbieden of toe te staan

Leven zonder halsband of riem

Bovenal weet hij zichzelf vrij te houden

In harmonie en balans

Van zijn handlanger, Sloth

Ik luisterde naar deze vriendelijke stem

En viel meteen in slaap

Gesust door deze tedere woorden

En ik vond mezelf ineens

Midden in een mooie tuin

Gebloeid met de meest frivole bloemen

Een tuinman kwam me begroeten

Met een stralende lach

En de blik vol wijsheid

Hij zegt tegen mij "Je bent gearriveerd

Naar het land waar je van droomde

Het koninkrijk van de luiheid"

de luiheid