La mer m'a donné - Georges Moustaki

La mer m’a donné sa carte de visite

Pour me dire:" Je t’invite à voyager

J’ai de grands chevaux à la crinière blanche

Et puis j’ai dans ma manche tant de bateaux

J’ai du vent qui enivre ceux qui veulent me suivre

Dans l’illusion facile de la douceur des îles

Terres inconnues où les filles les moins sages

Vivent sur les rivages à moitié nues"

La mer m’a donné une carte du monde

Mystérieuse et ronde comme un galet

Mais je t’ai trouvé étendue sur le sable

Fragile et désirable.

Je t’ai désirée

Plus belle qu’un voyage, plus douce, plus sauvage

Plus calme et plus cruelle que la mer qui m’appelle

Dans tes yeux ouverts, le ciel était bleu tendre

Tu m’as laissé te prendre comme on prend la mer

Comme on prend la mer

Comme on prend la mer

De zee gaf me haar visitekaartje

Om me te vertellen: "Ik nodig je uit om te reizen

Ik heb grote paarden met witte manen

En dan heb ik nog zoveel boten in mijn mouw

Ik heb wind die degenen bedwelmt die mij willen volgen

In de gemakkelijke illusie van de zoetheid van de eilanden

Onbekende landen waar de minder braafe meisjes zijn

Leef op halfnaakte kusten"

De zee gaf me een kaart van de wereld

Mysterieus en rond als een kiezelsteen

Maar ik vond je liggend op het zand

Breekbaar en wenselijk.

Ik wou je

Mooier dan een reis, zoeter, wilder

Stiller en wreder dan de zee die mij roept

In je open ogen was de lucht zachtblauw

Je laat me je meenemen zoals je naar de zee gaat

Als we naar de zee gaan

Als we naar de zee gaan