L'habitude - Georges Moustaki

On vit comme tant d’autres

Nos gestes sont les mêmes

Il nous arrive encore

De nous dire je t’aime

Que tu prennes ma main

Que j‘embrasse ton cou

Dans la brume légère

De nos habitudes

On garde la tendresse

Pour calmer l’inquiétude

Et l’on s’endort ensemble

Par peur de solitude

Je rentre un peu plus tard

Tu es moins impatiente

Je regarde mourir une étoile filante

Notre amour est un astre

Qui brille feu doux

Dans la brume légère

De nos habitudes

On garde la tendresse

Pour calmer l’inquiétude

Et l’on s’endort ensemble

Par peur de solitude

Tu n‘as plus rien dire

Je t‘ai tout raconté

Pour troubler le silence

On parle de l'été

Où irons-nous passer

Nos prochaines vacances

Dans la brume légère

De nos habitudes

On garde la tendresse

Pour calmer l’inquiétude

Et l’on s’endort ensemble

Par peur de solitude!

We leven zoals zovelen

Onze gebaren zijn hetzelfde

Het overkomt ons nog steeds

Om ons te vertellen dat ik van je hou

Je neemt mijn hand

ik kus je nek

In de lichte mist

van onze gewoonten

We houden de tederheid

Om zorgen te verlichten

En we vallen samen in slaap

Uit angst voor eenzaamheid

Ik kom wat later thuis

Je bent minder ongeduldig

Ik zie een vallende ster sterven

Onze liefde is een ster

dat schijnt zacht vuur

In de lichte mist

van onze gewoonten

We houden de tederheid

Om zorgen te verlichten

En we vallen samen in slaap

Uit angst voor eenzaamheid

Je hebt niets meer te zeggen

Ik heb je alles verteld

Om de stilte te verstoren

We hebben het over de zomer

waar zullen we heen gaan

Onze volgende vakantie

In de lichte mist

van onze gewoonten

We houden de tederheid

Om zorgen te verlichten

En we vallen samen in slaap

Uit angst voor eenzaamheid!