L'ambassadeur - Georges Moustaki

Je suis l’ambassadeur du temps et de l’espace

Mon pays c’est un peu toute la galaxie

Je ne suis pas d’ailleurs je ne suis pas d’ici

Je suis contemporain de chaque instant qui passe

Je viens de l’infini et de l’intemporel

Je hante les bas-fonds et fréquente les cours

Mes lettres de créance sont des mots d’amour

Dans toutes les langues de la Tour de Babel

J’ai les clefs du futur et de la nostalgie

Ma carte de visite est une mappemonde

Exilé de partout mes chemins vagabondent

À travers tous les signes de l’astrologie

Demain lorsque le vent effacera mes traces

Demain lorsque l’hiver étouffera ma voix

Demain lorsque la mort aura raison de moi

Lorsque viendra le temps de rejoindre l’espace

Le ciel d’Alexandrie sera mon dernier toit

Lorsque viendra le temps de rejoindre l’espace

Le ciel d’Alexandrie sera mon dernier toit

Ik ben de ambassadeur van tijd en ruimte

Mijn land is als de hele melkweg

Ik kom niet van ergens anders Ik kom niet van hier

Ik ben eigentijds met elk voorbijgaand moment

Ik kom uit het oneindige en het tijdloze

Ik achtervolg de sloppenwijken en ga naar de rechtbanken

Mijn geloofsbrieven zijn woorden van liefde

In alle talen van de Toren van Babel

Ik heb de sleutels tot de toekomst en tot nostalgie

Mijn visitekaartje is een wereldkaart

Verbannen van overal waar mijn paden dwalen

Door alle tekens van astrologie

Morgen als de wind mijn sporen wist

Morgen als de winter mijn stem dempt

Morgen als de dood de overhand krijgt

Wanneer het tijd is om naar de ruimte te gaan

De lucht van Alexandrië zal mijn laatste dak zijn

Wanneer het tijd is om naar de ruimte te gaan

De lucht van Alexandrië zal mijn laatste dak zijn