Pulpebre - Gemello

Sigilliamo le nostre palpebre chiuse

Scroscia l’acqua giù nelle pozzanghere infestate da meduse

Stringiti a me, man, perché mi sembra di viaggiare

Su un fottuto battello interstellare o no?

Io viaggerò giorno e notte senza fermarmi mai

Fino a guardare quando ti spegnerai

Nell’impalpabile fuliggine delle notti eterne

Noi qui a Roma siamo solo lanterne

Ti dico grazie da un milione di stelle lontano

Sei più vicina che nel mio palmo di mano

Freddo glaciale nei pullover le strade sono vuote

Eppure vedo astronavi nei cerchioni delle ruote

Tu gravita in questa confusione instabile

E orientati ti immagino per me sei inestimabile

Mani di Dio non pervenute in queste lande

Mi sorreggo da solo sui grissini di gambe

Scagliamo frecce in aria che scompaiono riappaiono

E in una nuvola di polvere ci abbagliano

Stelle in stiva non saremo niente William Hurt

Cristo is gone scarto al volo un altro tylenol

Vai spara fai sentire al mondo il più finto dei «Tutto apposto»

Ti capisco bene e forse troppo

Grande terraferma ombre che fanno scherma

Fatti un piantarello e spalma la mia felpa

Sigilliamo le nostre palpebre chiuse

Scroscia l’acqua giù nelle pozzanghere infestate da meduse

Stringiti a me perché mi sembra di viaggiare

Su un fottuto battello interstellare o no?

Io viaggerò giorno e notte senza fermarmi mai

Fino a guardare quando ti spegnerai

Nell' impalpabile fuligine delle notti eterne

Noi qui a Roma siamo solo lanterne

Osserva queste scarpe ciondolare sul muro

E sotto l’universo il mio sorriso canguro

Il vento sulle vele dita tra le ringhiere che sbattono

È come un muro che impatto e dimentico

Per finalmente scivolare

Nella notte cattiva mia pietra miliare

Tu calmami sedami con un dardo

Mangiamoci e diventiamo due palle di lardo

Soffia sulle candele che vacillano

Lascia accese quelle che si distinguono

Cuori in corsa le nostre menti si svuotano

Rimbalza nei palazzi la tua voce è un sassofono

Ti porterò in giro in piedi sulle mie spalle

Ciondoleremo investiremo la gente su un tandem

La pioggia blu dei freni, dei treni

Ti avrei incontrato anche se non esistevi

Laten we onze oogleden sluiten

Spat het water in de door kwallen geteisterde plassen

Knijp tegen me aan, man, want ik heb het gevoel dat ik op reis ben

Op een verdomde interstellaire boot of niet?

Ik zal dag en nacht reizen zonder ooit te stoppen

Tot ziens wanneer je wordt afgesloten

In het ongrijpbare roet van eeuwige nachten

Wij hier in Rome zijn slechts lantaarns

Ik bedank je van een miljoen sterren ver weg

Je bent dichterbij dan in mijn handpalm

IJzig koud in truien, de straten zijn leeg

Toch zie ik ruimteschepen in de velgen

Je wordt aangetrokken door deze onstabiele verwarring

En oriënteer je, ik kan me voorstellen dat je van onschatbare waarde voor me bent

Handen van God die deze landen niet hebben bereikt

Ik ondersteun mezelf op de beenbroodstengels

We schieten pijlen in de lucht die verdwijnen en weer verschijnen

En in een stofwolk verblinden ze ons

Sterren in de wacht, we zullen niets zijn, William Hurt

Christus is weg. Ik gooi meteen weer een tylenol weg

Ga schieten, laat de wereld het meest nep voelen van «Oké»

Ik begrijp je goed en misschien te veel

Grote landschaduwen die schermen maken

Neem een ​​plant en smeer mijn sweatshirt in

Laten we onze oogleden sluiten

Spat het water in de door kwallen geteisterde plassen

Knijp tegen me aan, want ik heb zin om te reizen

Op een verdomde interstellaire boot of niet?

Ik zal dag en nacht reizen zonder ooit te stoppen

Tot ziens wanneer je wordt afgesloten

In het ongrijpbare roet van eeuwige nachten

Wij hier in Rome zijn slechts lantaarns

Kijk hoe deze schoenen aan de muur bungelen

En onder het universum mijn kangoeroe-glimlach

De wind op de zeilen tussen de klapperende relingen

Het is als een muur waar ik tegenaan bots en die ik vergeet

Om eindelijk uit te glijden

In de slechte nacht mijn mijlpaal

Je kalmeert me, kalmeert me met een pijltje

Laten we elkaar opeten en we worden twee reuzelballen

Blaas de flikkerende kaarsen uit

Laat degenen die opvallen staan

Harten racen, onze geest wordt leeg

Stuitert in de gebouwen, je stem is een saxofoon

Ik zal je ronddragen terwijl je op mijn schouders staat

We zullen over mensen op een tandem hangen

De blauwe regen van remmen, van treinen

Ik zou je hebben ontmoet, zelfs als je niet bestond