Прости за всё - G-Nise

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

А, говорят, любить порой бывает трудно.

Я сбавил груз и отказался вовсе.

Мог бы птицей порхать в обыденности будней,

Самым счастливым человеком быть после.

Ты была рядом, но я был слеп, словно под гипнозом,

Не волновало то, что будет после.

Смеялся, если видел слезы… Перестал видеть сны.

Настроение — осень, и мне не до весны…

Прости.

Не говорил тебе тех слов, что им.

Считай это прошлым моим, брошенным вмиг.

Я обнимал намалеванных кошек, был словно слепым,

Разменял книгу счастья на книженки несчастные…

Я на части без твоего участия,

Но вспоминаю о тебе часто я.

Судьба моя с заголовком «Неслучайная» —

В одиночестве, как ты когда-то, жить скучая.

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

У тебя все по-иному стало, в твоей жизни никто.

Времени мало прошло, вроде, я уже за бортом.

Доигрался.

Понял, что люблю поздно.

Не ступил бы раньше, сейчас не было вопросов!

Я бы свернул горы сейчас, чтобы взять за руку,

Чтобы эти будни серые окрасить… Хоть на минуту!

Я обещаю!

Стану лучше!

В разы!

Честно…

Сложно подумать… У меня все было, но враз исчезло…

На телефонные звонки — одинокие гудки,

Сны, что могли быть, уже не сны.

Мы уже не мы.

Мы, как спутники на орбите, так далеки.

Так далеки, маршруты судьбы нашей отменены…

Я сам виноват.

Некого винить…

Ты давала шанс, удерживая нить…

Прости за дни не со мной.

Я ухожу.

Я не потревожу грубым шумом вашу тишину…

Припев:

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Закрыл двери от мира, запретив себя.

Моя судьба заморожена, дай же мне огня!

Я не признавал свою ошибку до этого дня.

Я создал тот мир, где нет тебя.

Refrein:

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

En, zeggen ze, liefde is soms moeilijk.

Ik verminderde de lading en weigerde helemaal.

Ik zou kunnen fladderen als een vogel in het dagelijks leven,

De gelukkigste persoon om achterna te zitten.

Jij was erbij, maar ik was blind, alsof ik onder hypnose was,

Het maakte niet uit wat er daarna zou gebeuren.

Hij lachte als hij tranen zag... Hij stopte met dromen.

De stemming is herfst, en ik heb geen tijd voor de lente...

Sorry.

Ik heb je de woorden niet verteld die ze deden.

Beschouw het als mijn verleden, in een oogwenk verlaten.

Ik omhelsde geschilderde katten, ik was als een blinde man,

Verruilde het boek van geluk voor ongelukkige boeken...

Ik ben in stukken zonder jouw deelname,

Maar ik herinner me je vaak.

Mijn lot met de kop "Niet-willekeurig" -

Alleen, zoals je ooit deed, om je te vervelen.

Refrein:

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Alles is anders geworden voor jou, niemand in je leven.

Er is niet veel tijd verstreken, zo lijkt het, ik ben al overboord.

Heb het afgemaakt.

Ik realiseerde me dat ik laat liefheb.

Ik zou niet eerder zijn gestapt, nu waren er geen vragen!

Ik zou nu bergen verzetten om een ​​hand te pakken,

Om dit grijze alledaagse leven te kleuren... Al is het maar voor even!

Ik beloof!

Ik zal beter zijn!

Factor van!

Eerlijk…

Het is moeilijk te bedenken... Ik had alles, maar verdween plotseling...

Bij telefoongesprekken - eenzame piepjes,

De dromen die hadden kunnen zijn, zijn geen dromen meer.

Wij zijn niet langer wij.

Wij zijn, net als satellieten in een baan om de aarde, zo ver weg.

Tot nu toe zijn de routes van ons lot geannuleerd ...

Ik ben zelf schuldig.

Niemand schuld...

Je gaf een kans door de draad vast te houden...

Sorry voor de dagen dat ik niet bij me ben.

Ik ga ervandoor.

Ik zal je stilte niet verstoren met een grof geluid...

Refrein:

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.

Hij sloot de deuren van de wereld en verbood zichzelf.

Mijn lot is bevroren, geef me vuur!

Tot op de dag van vandaag gaf ik mijn fout niet toe.

Ik heb de wereld geschapen waar jij niet bent.