Оставь меня - G-Nise, Дима Карташов

Оставь меня, мне больно дышать

Без тебя теперь не нужна душа

Оставь меня, мне больно дышать

Без тебя теперь не нужна душа

Вживую встретиться не хочешь, лови mp3

Но я высказать должен то, что давно внутри

Много не займу времени, раз спешишь

Мадам, всё, что я давал — себе оставьте

Ты всегда берешь и не возвращаешь, и, кстати

Ты украла моё сердце, но не бойся

Тебя не накажут, ты не оставила подпись

Ладно, я знаю, ты не любишь эти сопли

Тебе нужны сотни богатых и высоких

Особенно у кого и так полно красоток

Тебе не до тех, кто целый год в одних кросовках

Чем ты зацепила меня, — волосами и лаком?

Не знаю, в тебе нет ничего, пустота и вакуум

И что теперь, — как Триада кричать от боли?

Оставь меня в покое

Оставь меня, мне больно дышать

Без тебя теперь не нужна душа

Оставь меня, мне больно дышать

Без тебя теперь не нужна душа

Взлеты и падения.

Мгновение — растерян я

Можно зачеркнуть меня, прошло раз время, да?

За свою малую жизнь попробовал вкус поражения

Раз зачеркнула — в твоих мыслях уже не я

В меня кидали фразы близкие, мол «тянет горе»

Признаюсь честно, милая, ведь я тебя игнорил

Я не подарок, но и ты не получатель

Пока решал проблемы наши, ты с кем-то общалась в чате

Моя ошибка: привык падать на твоих словах

Поэтому смеешься снова, ведь в твоих глазах слабак?!

Пусть будет так, но отдаю себе отчет

Не в счет меня не ставить в счет было!

Прекрасно, че

И тебе нравится видеть меня в кукле вуду!

Удар в сердце.

Разбито.

Этой боли не забуду

Вольно буду тут испытывать боль твою

Толкай с обрыва, ведь от прошлого нашего стою на краю

Не надо дружбы, хватит, любви было по горло

Я выживал.

Ты жила спокойно

Пусть.

И слезу из мужских глаз только боль пустит

Когда он подбирает мелодию на струнах

Грусти

Выкинь меня как исписанный блокнот

Выпусти меня, но мне мешает потолок

Как поток я хотел бы выйти за порог,

Но не смогу.

Заряд истёк…

Laat me, het doet pijn om te ademen

Zonder jou heb ik nu geen ziel meer nodig

Laat me, het doet pijn om te ademen

Zonder jou heb ik nu geen ziel meer nodig

Als je elkaar niet live wilt ontmoeten, pak dan mp3

Maar ik moet uitdrukken wat er al lang in zit

Ik zal niet veel tijd nemen, omdat je haast hebt

Mevrouw, alles wat ik heb gegeven - houd voor jezelf

Je neemt altijd en keert niet terug, en trouwens

Je hebt mijn hart gestolen, maar wees niet bang

Je wordt niet gestraft, je hebt geen handtekening achtergelaten

Oké, ik weet dat je deze snot niet lekker vindt

Je hebt honderden rijken en langen nodig

Vooral wie zoveel schoons heeft

Je bent niet opgewassen tegen degenen die een heel jaar dezelfde sneakers dragen

Waar heb je me aan vastgemaakt - haar en vernis?

Ik weet het niet, er is niets in jou, leegte en vacuüm

En wat nu, hoe schreeuwt de Triad van de pijn?

Laat me alleen

Laat me, het doet pijn om te ademen

Zonder jou heb ik nu geen ziel meer nodig

Laat me, het doet pijn om te ademen

Zonder jou heb ik nu geen ziel meer nodig

Pieken en dalen.

Een moment - ik ben in de war

Je kunt me doorstrepen, de tijd is verstreken, toch?

In mijn korte leven heb ik de smaak van de nederlaag geproefd

Eenmaal doorgestreept - in jouw gedachten ben ik niet langer

Zinnen die dicht bij me stonden werden naar me gegooid, ze zeggen "trekt verdriet"

Ik beken eerlijk, schat, omdat ik je negeerde

Ik ben geen cadeau, maar jij bent ook geen ontvanger

Tijdens het oplossen van onze problemen heb je met iemand gepraat

Mijn fout: ik viel altijd op je woorden

Daarom lach je weer, want in jouw ogen ben je een zwakkeling?!

Laat het zo zijn, maar ik ben me ervan bewust

Het was niet om mij te tellen!

Geweldig, wat?

En je ziet me graag in een voodoo-pop!

Een klap voor het hart.

Gebroken.

Ik zal deze pijn niet vergeten

Ik zal je pijn hier vrij voelen

Duw van de klif, want uit ons verleden sta ik op de rand

Geen behoefte aan vriendschap, dat is genoeg, liefde was tot aan de keel

Ik heb het overleefd.

Je leefde rustig

Laten.

En alleen pijn laat een traan uit de ogen van mannen stromen

Wanneer hij een melodie op de snaren oppikt

droefheid

Gooi me weg als een gekrabbeld notitieblok

Laat me eruit, maar ik heb last van het plafond

Als een stroom zou ik over de drempel willen gaan,

Maar ik kan het niet.

Opwaardering verlopen...