Неподвижные - BOLIN, G-Nise

Лучше б этой дрожью не прикасались

Лучше б с тобою остались на своём месте

Лучше б друг друга мы не узнали

Лучше б, лучше б, но вряд ли честно…

Лучше б каждая ночь была бы дольше

Лучше б звуки наших тел были видением,

А мы притворялись, что нам так проще

Лучше б, лучше б, лучше б, но бесполезнее…

Я каждый раз ищу тебя, я каждый раз ловлю твой смех

Значения всех слов опять расплавляет снег

Ведь я каждый раз ищу тебя, я каждый раз включаю свет

И если снова нет нас, то я не верю даже сам себе.

Это, быть может, был самый глубокий вдох

Это, быть может, был самый глубокий снег

Не торопись бежать, побудь немного со мной

Ведь мы лежали на слезах упавших планет…

Это, быть может, был самый глубокий вдох

Это, быть может, был самый глубокий снег

Мы неподвижные, но так тяжело

Целовать порой твой призрак что ходит ко мне…

Это, похоже, был самый глубокий…

И медленный выдох.

Вдох

На фоне разведенных мостов

Будто бы мы вместе с тобой вновь,

Но я от тебя так далеко

Лучше бы стереть все кнопкой DELETE

Чтобы не помнить твои глаза

Ведь без тебя сердце болит

И гонит в поисках себя

Лучше бы не было нас вовсе

Тучи в небе, лето как осень

Где те ответы на мои вопросы?

Почему чувства как камень на душе носим?

Кто кого бросил — не так важно после

Если твои слёзы — причина войны

Почему этим летом в душе лишь морозы?

Ведь там могла бы быть ты!

Но если это не сон, то иди ко мне

Будем лететь среди тех комет

Твоя любовь — мой медикамент,

Но мне будет так жаль теперь о том, что назад пути нет

Для нас на этой земле слишком мало мест

Вот мой воздух тебе.

Бери его весь

Пусть и наша жизнь как сплошной гротеск

Мы по канату доползем, если не сможем достучаться до небес

Снова в море, словно в море корабли

Снова терпим любовь, мы терпим крушения

Ты в моём сердце, но что в твоём?

Скажи

Если в тебе уже не я…

Это, быть может, был самый глубокий вдох

Это, быть может, был самый глубокий снег

Не торопись бежать, побудь немного со мной

Ведь мы лежали на слезах упавших планет…

Это, быть может, был самый глубокий вдох

Это, быть может, был самый глубокий снег

Мы неподвижные, но так тяжело

Целовать порой твой призрак что ходит ко мне…

Это, похоже, был самый глубокий…

Het zou beter zijn om dit trillen niet aan te raken

Het zou beter zijn als je op je plek bleef

Het zou beter zijn als we elkaar niet kenden

Beter b, beter b, maar nauwelijks eerlijk...

Het zou beter zijn als elke nacht langer zou zijn

Het zou beter zijn als de geluiden van ons lichaam een ​​visioen waren,

En we deden alsof het makkelijker voor ons was

Beter b, beter b, beter b, maar nuttelozer...

Elke keer als ik naar je kijk, elke keer als ik je lach opvang

De betekenissen van alle woorden smelten weer de sneeuw

Per slot van rekening, elke keer als ik naar je zoek, elke keer als ik het licht aandoe

En als we er dan niet weer zijn, dan geloof ik het zelf niet eens.

Het was misschien wel de diepste adem

Dit was misschien wel de diepste sneeuw

Haast je niet om te rennen, blijf een beetje bij me

We lagen tenslotte op de tranen van de gevallen planeten...

Het was misschien wel de diepste adem

Dit was misschien wel de diepste sneeuw

We zijn roerloos, maar het is zo moeilijk

Soms kus je je geest die naar me toekomt...

Dit lijkt de diepste...

En langzaam uitademen.

inademen

Tegen de achtergrond van getrokken bruggen

Alsof we weer samen met jou zijn,

Maar ik ben zo ver weg van jou

Het zou beter zijn om alles te wissen met de DELETE-knop

Om je ogen niet te herinneren

Want zonder jou doet mijn hart pijn

En rijdt op zoek naar zichzelf

Het zou beter zijn om ons helemaal niet te hebben

Wolken in de lucht, de zomer is als de herfst

Waar zijn die antwoorden op mijn vragen?

Waarom dragen we gevoelens als een steen op onze ziel?

Wie heeft wie in de steek gelaten, is daarna niet zo belangrijk

Als je tranen de oorzaak van de oorlog zijn

Waarom is er deze zomer alleen maar vorst in mijn ziel?

Je zou er tenslotte bij kunnen zijn!

Maar als dit geen droom is, kom dan naar mij

Laten we tussen die kometen vliegen

Jouw liefde is mijn medicijn

Maar het spijt me nu dat er geen weg meer terug is

Er zijn te weinig plekken op deze aarde voor ons

Hier is mijn lucht voor jou.

Alles nemen

Laat ons leven als een continu grotesk zijn

We kruipen over het slappe koord als we de hemel niet kunnen bereiken

Terug op zee, als schepen in de zee

Weer duurzame liefde, we crashen

Je zit in mijn hart, maar hoe zit het met de jouwe?

Vertellen

Als je mij niet meer bent...

Het was misschien wel de diepste adem

Dit was misschien wel de diepste sneeuw

Haast je niet om te rennen, blijf een beetje bij me

We lagen tenslotte op de tranen van de gevallen planeten...

Het was misschien wel de diepste adem

Dit was misschien wel de diepste sneeuw

We zijn roerloos, maar het is zo moeilijk

Soms kus je je geest die naar me toekomt...

Dit lijkt de diepste...