Наш рай - G-Nise

Разбуди меня рано,

Не давай засыпать.

У нас времени мало,

Чтобы любить и мечтать…

И мы влюблены,

Насколько это возможно.

Я прошу говори,

Что меня для тебя нет дороже.

Мы будем жить так,

Чтобы каждый день не зря был прожит.

И будни пустяк,

Если насладиться мы ими можем.

Будни примитивны,

Будь не примитивной ты.

Припев:

С ней до рассвета,

С ней мы одеты,

С ней зимой лето,

Пишем сюжеты.

С ней до рассвета,

С ней мы раздеты,

С ней зимой лето,

Пишем сюжеты.

Это наш рай…

Это наш рай…

Это наш рай…

Это наш рай…

Солнце лучами касается тела,

Её силуэт отражение — в моих глазах.

Мы так много еще не успели,

Но и оставили то, что будем вспоминать.

Она была рядом, когда друзья ушли.

Когда все думали о выгоде, она — обо мне,

Когда не было денег, и мы жили на гроши,

Когда выбивала дурь, что кружила в голове,

И в эти будни мы не будем как они,

Мы забудем, что все меркантильны среди нас,

Будто мы другие, будто мы — не мы:

Двое живых человечков в городе пластмасс.

Припев:

С ней до рассвета,

С ней мы одеты,

С ней зимой лето,

Пишем сюжеты.

С ней до рассвета,

С ней мы раздеты,

С ней зимой лето,

Пишем сюжеты.

Это наш рай…

Это наш рай…

Это наш рай…

Это наш рай…

Maak me vroeg wakker

Laat me niet in slaap vallen.

We hebben niet veel tijd

Om lief te hebben en te dromen...

En we zijn verliefd

Zo veel mogelijk.

ik vraag je om te spreken

Dat ik niet kostbaarder voor je ben.

We zullen zo leven

Zodat niet elke dag voor niets wordt geleefd.

En het dagelijks leven is een kleinigheid

Als we ervan kunnen genieten.

Het dagelijks leven is primitief

Wees niet primitief.

Refrein:

Met haar tot het ochtendgloren

We zijn met haar gekleed

De zomer is bij haar in de winter,

Wij schrijven verhalen.

Met haar tot het ochtendgloren

We kleden ons uit met haar

De zomer is bij haar in de winter,

Wij schrijven verhalen.

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...

De zonnestralen raken het lichaam,

Haar silhouet wordt weerspiegeld in mijn ogen.

We hebben nog niet zoveel gedaan

Maar we hebben achtergelaten wat we ons zullen herinneren.

Ze was erbij toen de vrienden vertrokken.

Toen iedereen aan winst dacht, ging het om mij,

Toen er geen geld was en we van centen leefden,

Toen ik de dope die in mijn hoofd rondcirkelde, knock-out sloeg,

En deze weekdagen zullen we niet zijn zoals zij,

We zullen vergeten dat iedereen onder ons mercantiel is,

Alsof we anders zijn, alsof we onszelf niet zijn:

Twee levende mannetjes in de stad van de plastics.

Refrein:

Met haar tot het ochtendgloren

We zijn met haar gekleed

De zomer is bij haar in de winter,

Wij schrijven verhalen.

Met haar tot het ochtendgloren

We kleden ons uit met haar

De zomer is bij haar in de winter,

Wij schrijven verhalen.

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...

Dit is ons paradijs...