Des mots - Freedom For King Kong

Les mots dits, ceux que l’on se jette à la figure

Acérés comme des couteaux, ils provoquent des blessures

Ne se refermant qu’au tombeau;

des mots dés

Qu’on a trop lancés dont les faces sont usées, passés

De mains en mains ils courent vers leur déclin

Les mots roses, parfois somptueux flamants tantôt

Chauve-souris réel mélancolie ou amour ardent

Les mots niteurs tapés à la pelle sur nos beaux écrans

Preuve d’une humanité virtuelle en manque de sentiment

Qu’ils soient gros qu’ils soient petits

Qu’on les mange ou qu’on les crie

Le dernier tout l’monde veut l’avoir

Celui d’la fin nous laisse y croire

Les mots teurs démarrant au quart de tour

Criés à pleine gorge quand la colère nous forge

Expression de haine et d’amour

Les mots destes à peine prononcé de peur de les séparer

Une quelconque vanité éloignée de notre être

Les mots viettes reflets de la peur qui entache

Faisant de nous des lâches incapables d’ouvrir nos coeurs

Les mots zarts dont le génie n’a d'égal que la folie musicale

Ou la virtuosité d’un oreille coupée

Qu’ils soient gros qu’ils soient petits

Qu’on les mange ou qu’on les crie

Le dernier tout l’monde veut l’avoir

Celui d’la fin nous laisse y croire

Les mots queurs, fils de l’ironie, ils appuient où ça fait mal

Par méchanceté ou jalousie contre eux pas de gilet verbal

Les mots notones qu’on a trop entendu pour les croire

Ils ont perdus la vertu de redonner l’espoir

Les mots ralistes, garants des bonnes conduites

Ils forment des préjugés dont il est dur ensuite de se débarrasser

Les mots hicans, les derniers que l’on prononce

Lorsque la vie renonce à nous accompagner vers d’autres félicités

Qu’ils soient gros qu’ils soient petits

Qu’on les mange ou qu’on les crie

Le dernier tout l’monde veut l’avoir

Celui d’la fin nous laisse y croire

Woorden gezegd, woorden in je gezicht gegooid

Scherp als messen, ze veroorzaken wonden

Sluiten alleen in het graf;

dobbelstenen woorden

Te veel gegooid wiens gezichten versleten, vervaagd zijn

Van hand tot hand rennen ze naar hun ondergang

De roze woorden, soms weelderige flamingo's soms

Vleermuis echte melancholie of vurige liefde

De woorden nitors getypt in schoppen op onze prachtige schermen

Bewijs van een virtuele mensheid zonder sentiment

Of het nu groot of klein is

Eet ze of roep ze

De laatste die iedereen wil hebben

Die aan het einde laat ons het geloven

De woorden tors beginnen bij de kwartslag

Geschreeuwd naar de top van onze longen wanneer woede ons smeedt

Uiting van haat en liefde

De woorden van wanhoop nauwelijks gesproken uit angst ze te scheiden

Elke ijdelheid verwijderd uit ons wezen

Oude woorden weerspiegelen de angst die bederft

Maakt ons lafaards die ons hart niet kunnen openen

De zart-woorden waarvan het genie alleen wordt geëvenaard door muzikale waanzin

Of de virtuositeit van een afgehakt oor

Of het nu groot of klein is

Eet ze of roep ze

De laatste die iedereen wil hebben

Die aan het einde laat ons het geloven

De woorden queurs, zoon van ironie, ze ondersteunen waar het pijn doet

Uit boosaardigheid of jaloezie jegens hen geen verbaal vest

Geen woorden die we te veel hebben gehoord om te geloven

Ze verloren de deugd van het herstellen van hoop

Realistische woorden, garanties voor goed gedrag

Ze vormen vooroordelen waar je achteraf maar moeilijk vanaf komt.

De hicaanse woorden, de laatste die we uitspreken

Wanneer het leven het opgeeft ons te vergezellen naar andere gelukzaligheid

Of het nu groot of klein is

Eet ze of roep ze

De laatste die iedereen wil hebben

Die aan het einde laat ons het geloven