Aliéné (j'accuse) - Freedom For King Kong

J’accuse le silence d’or dans sa splendeur

Car il préserve par doute le peu d’honneur

Qu’il reste à ces Huns, pitoyables héros

Se targuant d'être les grands maîtres du troupeau

J’accuse le bruit de toujours vouloir courir

Sans relâche dans le sens hasardeux du vent

Nourrissant ainsi la laideur des ouï-dires

Enflammant les sentiments les plus écoeurants

J’accuse le bien de ne pas choisir de camp

Etant même trop souvent l’apôtre du mal

On peut se demander s’ils ne sont pas amants

Se jouant de tout dans un vaste dédale

J’accuse la morale d'être une vile chouette

Aux reliques nostalgiques d’un fier passé

Toujours prête à bannir sans pudeur la bête

Qu’elle est, qu’elle sera et qu’elle a toujours été

J’accuse tout ce qui peut nous…

Aliéner, aliéner, aliéner…

J’accuse aussi la mansuétude médiatique

De changer la charité en cathodique

Quand la saison des laisser-pour-compte venue

On porte pour l’occasion l’audience aux nues

J’accuse la société d'être fille de joie

Bien loin de moi de vouloir offenser ses dames

Mais elle répond aussi à la même loi

Malheureux qui ne possède nul sésame

J’accuse tout ce qui peut nous…

Aliéner, aliéner, aliéner…

J’accuse les races de ne pas exister

Excepté dans l’esprit torturé de certains

Qui pour expier leur illustre médiocrité

Jugent sans vergogne inférieur leur prochain

J’accuse l’ingérence qui prône l’ordre

Et sème la graine violente du chaos

De ne ressembler qu'à une vulgaire horde

Animée par un obscur dessein de corbeaux

J’accuse Dieu d’avoir élu domicile

Dans l’esprit tourmenté de quelques débiles

Aux néfastes aspirations meurtrières

Prêchant la mort comme ultime lumière

J’accuse la mort d'être l’ultime

Elle n’est que le fruit de vastes spéculations

Où se cultive les pires supercheries

Entraînant l’hégémonie des superstitions

Ik geef de gouden stilte de schuld in zijn pracht

Want hij bewaart door twijfel de kleine eer

Laat deze Hunnen, zielige helden, blijven

Beweren de grote meesters van de kudde te zijn

Ik geef het geluid de schuld omdat ik altijd wil rennen

Meedogenloos in de gevaarlijke richting van de wind

Dus het voeden van de lelijkheid van geruchten

De meest misselijkmakende gevoelens aanwakkeren

Ik verwijt de goeden dat ze geen kant kiezen

Zelfs al te vaak de apostel van het kwaad zijn

Je vraagt ​​je af of ze geen minnaars zijn

Spelen in een enorm doolhof

Ik beschuldig moraliteit ervan een gemene uil te zijn

Naar de nostalgische overblijfselen van een trots verleden

Altijd klaar om het beest schaamteloos te verbannen

Wat het is, wat het zal zijn en wat het altijd is geweest

Ik geef alles de schuld wat ons kan...

Vervreemden, vervreemden, vervreemden...

Ik geef ook de schuld aan de verwennerij van de media

Om liefdadigheid te veranderen in kathodisch

Wanneer het seizoen om het weg te laten komt

We dragen het publiek voor de gelegenheid de lucht in

Ik beschuldig de samenleving ervan een meisje van vreugde te zijn

Het zij verre van mij om zijn dames te willen beledigen

Maar het beantwoordt ook aan dezelfde wet

De ellendige die geen sesam heeft

Ik geef alles de schuld wat ons kan...

Vervreemden, vervreemden, vervreemden...

Ik beschuldig de rassen van niet bestaan

Behalve in de gekwelde geesten van sommigen

Wie moeten boeten voor hun illustere middelmatigheid?

Schaamteloos oordelen over hun buurman inferieur

Ik beschuldig de inmenging die voor orde pleit

En zaait het gewelddadige zaad van chaos

Om er gewoon uit te zien als een gewone horde

Gedreven door een donker ontwerp van kraaien

Ik beschuldig God ervan zijn intrek te hebben genomen

In de gekwelde geesten van enkele zwakkelingen

Aan de kwaadaardige moordzuchtige aspiraties

De dood prediken als het ultieme licht

Ik beschuldig de dood ervan het ultieme te zijn

Het is slechts de vrucht van uitgebreide speculatie

Waar de ergste bedrog groeit

De hegemonie van bijgeloof aandrijven