Uscire di scena - Franco126

Le luci al neon colorano le strade

Non fanno luce sui dubbi irrisolti

Parlo da solo e mi guardo passare

Sulle vetrine sporche dei negozi

E a furia di aspettare ci siamo fatti grandi

Per truffare la noia non so più che inventarmi

E questi vicoli son sempre bugiardi

Mi dicono all’orecchio di bere e fare tardi

E tu non dirmi come andrà a finire

Che spero ancora in un colpo di scena

Lascerò un ultimo giro pagato al bar

Prima di uscire di scena

E andare via

Verso un posto che non so (No-no-no-no-no-no-no)

Con un che non posso permettermi

Senza neanche stare tanto a rifletterci

È una follia (È una follia)

Sì, ma questo già lo so (Oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh)

Gli sfasci di questi ricordi di seconda mano

Pensare lontano

Ho sempre preso strade defilate

Con i palazzi umidi di ricordi

Con le facciate oramai screpolate

Come le labbra al freddo dei rimorsi

E a furia di parlare poi non so più spiegarmi

Risparmio le menzogne per le cose importante

E incrociare lo sguardo con quello dei passanti

E vedersi per un attimo con gli occhi degli altri

E di qualcosa dovrò pur morire

Fumarne un’altra non sarà un problema

Soffierò un ultimo tiro sulla città

Prima di uscire di scena

E andare via

Verso un posto che non so (No-no-no-no-no-no-no)

Con un che non posso permettermi

Senza neanche stare tanto a rifletterci

È una follia (È una follia)

Sì, ma questo già lo so (Oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh)

Gli sfasci di questi ricordi di seconda mano

Pensare lontano da qui

Neonlichten kleuren de straten

Ze werpen geen licht op onopgeloste twijfels

Ik praat tegen mezelf en zie mezelf voorbijgaan

Op vuile etalages

En door te wachten zijn we volwassen geworden

Om de verveling te verslaan, weet ik niet meer wat ik moet verzinnen

En deze steegjes zijn altijd leugenaars

Ze zeggen me in mijn oor dat ik moet drinken en te laat moet zijn

En vertel me niet hoe het zal aflopen

Waar ik nog steeds op een wending hoop

Ik laat nog een laatste betaalde ronde achter aan de bar

Voor het verlaten van de scène

En ga weg

Naar een plaats die ik niet ken (Nee-nee-nee-nee-nee-nee-nee)

Met een die ik me niet kan veroorloven

Zonder er lang over na te denken

Het is waanzin (het is waanzin)

Ja, maar ik weet dit al (Oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh)

Je versnippert deze tweedehands herinneringen

denk weg

Ik heb altijd afgelegen wegen genomen

Met de gebouwen nat van herinneringen

Nu de gevels gebarsten zijn

Als lippen in de kou van wroeging

En door praten dan weet ik niet meer hoe ik mezelf moet uitleggen

Ik bewaar de leugens voor de belangrijke dingen

En maak oogcontact met dat van voorbijgangers

En elkaar even zien door de ogen van anderen

En ik zal ergens aan moeten sterven

Een ander roken is geen probleem

Ik blaas een laatste trekje over de stad

Voor het verlaten van de scène

En ga weg

Naar een plaats die ik niet ken (Nee-nee-nee-nee-nee-nee-nee)

Met een die ik me niet kan veroorloven

Zonder er lang over na te denken

Het is waanzin (het is waanzin)

Ja, maar ik weet dit al (Oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh)

Je versnippert deze tweedehands herinneringen

Denk weg van hier