Blue Jeans - Franco126, Calcutta

Vorrei essere in un altro tempo

In cui se sbagli, riparti da capo

Ma il futuro che io avevo in mente

Sembra già far parte del passato

Le parole sono un mondo a parte

E non servono che a complicare

Che da solo mi sento di troppo

E il giorno passa senza salutare

E non so come son finito qui

È come fossi entrato già a metà del film

Io avevo addosso gli stessi blue jeans

E tu avevi in bocca le stesse bugie

Quante volte ci abbiamo provato

Dando voce anche al fiato sprecato

E i ricordi già prndono il largo

Verso un mare lontano da qui

Ma forse va bne così

Oggi me ne sto da solo e sto per conto mio

Forse era un po' meglio prima, ero un po' meglio anch’io

Vago in strade senza meta come un senza Dio

Quel sorriso a mezza bocca sapeva di addio

Ma pensa te, è tutto qua

Una réclame che vola via

E questa pioggia si stancherà

E il tempo corre sui fili del tram

Siamo ombre tra le ombre, ai piedi del tramonto

Orme tra le orme, lungo un binario morto

Siamo onde tra le onde che fanno il mare mosso

Storie tra le storie, ma nessuno sta in ascolto

E delle volte per vederci chiaro, serve stare al buio

E per essere davvero sicuri, occorre avere un dubbio

Ed un fiore che si schiude al freddo poi appassisce a luglio

E quello che resta sembra di cartapesta

E non so come son finito qui

È come fossi entrato già a metà del film

Io avevo addosso gli stessi blue jeans

E tu avevi in bocca le stesse bugie

Quante volte ci abbiamo provato

Dando voce anche al fiato sprecato

E i ricordi già prendono il largo

Verso un mare lontano da qui

Ma forse va bene così

Oggi me ne sto da solo e sto per conto mio

Forse era un po' meglio prima, ero un po' meglio anch’io

Vago in strade senza meta come un senza Dio

Quel sorriso a mezza bocca sapeva di addio

Ma pensa te, è tutto qua

Una réclame che vola via

E questa pioggia si stancherà

E il tempo corre sui fili del tram

Ik wou dat ik in een andere tijd was

Waar als je een fout maakt, je opnieuw begint?

Maar de toekomst die ik in gedachten had

Het lijkt al tot het verleden te behoren

Woorden zijn een wereld apart

En ze dienen alleen om te compliceren

Dat alleen al voel ik teveel

En de dag gaat voorbij zonder afscheid te nemen

En ik weet niet hoe ik hier ben gekomen

Het is alsof ik al in het midden van de film ben beland

Ik droeg dezelfde spijkerbroek

En je had dezelfde leugens in je mond

Hoe vaak hebben we het geprobeerd?

Ook een stem geven aan verspilde adem

En de herinneringen stijgen al

Op weg naar een zee ver van hier

Maar misschien is dat oké

Vandaag ben ik alleen en alleen

Misschien was het vroeger een beetje beter, ik was ook een beetje beter

Ik dwaal door doelloze straten als een goddeloze

Die halflipsglimlach smaakte naar vaarwel

Maar denk aan jou, dat is alles

Een advertentie die wegvliegt

En deze regen zal moe worden

En de tijd loopt op de tramlijnen

Wij zijn schaduwen in de schaduw, aan de voet van de zonsondergang

Voetstappen in de voetstappen, langs een zijspoor

Wij zijn golven in de golven die de zee ruw maken

Verhalen tussen verhalen, maar niemand luistert

En soms moet je in het donker blijven om goed te kunnen zien

En om echt zeker te zijn, moet je twijfelen

En een bloem die opengaat in de kou en dan verdort in juli

En wat overblijft lijkt op papier-maché

En ik weet niet hoe ik hier ben gekomen

Het is alsof ik al in het midden van de film ben beland

Ik droeg dezelfde spijkerbroek

En je had dezelfde leugens in je mond

Hoe vaak hebben we het geprobeerd?

Ook een stem geven aan verspilde adem

En de herinneringen stijgen al

Op weg naar een zee ver van hier

Maar misschien is dat oké

Vandaag ben ik alleen en alleen

Misschien was het vroeger een beetje beter, ik was ook een beetje beter

Ik dwaal door doelloze straten als een goddeloze

Die halflipsglimlach smaakte naar vaarwel

Maar denk aan jou, dat is alles

Een advertentie die wegvliegt

En deze regen zal moe worden

En de tijd loopt op de tramlijnen