Die Einsamkeit der Klofrau - Fettes Brot

Was hab ich auf dieser miesen party verloren?

Fiese fratzen und der wein ist vergoren

Und die ganze zeit lieg' ich meinem gott in den ohren

«Wenn du gnädig bist, werd' ich nicht hier wiedergeboren!»

Jetzt ist schluss, hab ich erkannt, nahm beide beine in die hand

— 100 m-weltrekord, so schnell wie ich verschwand

Gelassen und entspannt ging ich durch die nacht

Doch ich war nicht müde, denn irgendein krach hielt mich wach

«Was hier geräusche macht?»

fing ich mich an zu fragen

Ein blubbern, mir wird schlecht — mein magen!

Den ganzen tag hab ich’s vergessen

Den ganzen tag noch nichts gegessen, doch plötzlich

Schreit das tier in mir: «fressen!»

Skrupellos, ohne gewissen, die augen rot und aufgerissen

Hätt' ich alles, was mir in die quere gekommen war, totgebissen

Doch «buh!»

— alles zu!

Hab' überlegt, ob ich was aufbrech'

Doch so richtig das tier war ich nun auch nicht

Doch plötzlich seh' ich von weitem ein licht

Trau meinen augen nicht, weil ich ziemlich breit bin

Eine imbissbude mitten in der stadt

Die mir nach mitternacht noch mittag macht

Ich kenn' die bude schon seit jahren, die war immer dicht

Doch heute nacht nicht und das rettet mich

Ich bestell' 'ne portion pommes, und zwar die ganz große

Ich will ketchup, doch er meint, dass er die beste soße in der ganzen stadt hat

Und wenn ich sie probiert hab', will ich bestimmt nachschlag

Mich beschleicht das gefühl, der typ tickt nicht richtig

Ich sag: «guter mann, ihre soße will ich nicht

Auch wenn ich sie verbilligt krieg!»

Ein schlag ins gesicht ist das für ihn gewesen

Sichtlich geknickt stellt er sie wieder unter’n tresen

Und plötzlich packt mich das schlechte gewissen

«Vielleicht hätte ich seine soße doch probieren müssen?!»

Denn da jemals wieder was zu essen muss keiner von euch hoffen

— diese imbissbude hatte nie wieder offen

Ich treibe ja nicht wirklich sport

Doch hin und wieder ist mir morgens langweilig

Und dann eil' ich über den öffentlichen trimmpfad

Für studentenermäßigte 2, 50 ins städtische schwimmbad

Es war wieder schulsport, was ich ja erschreckend fand

So schwamm ich keine bahnen, sondern stand am beckenrand

Und versuchte zu erahnen, ob der sechstklässler mit den langen haaren

Auf der bank da wohl krank war

Ich hätt's gern gewusst, doch dann hab ich’s geseh’n

Auf seiner brust prangte ein fleischig-rosa und sicher juckendes ekzem

Mir wurde klar, warum er wohl nicht an schwimmunterricht teilnahm

Denn die lehrerin sagte, es wäre nicht heilsam für seine hautkrankheit

Da guckte er ganz mitgenommen

Ich glaub, er wär' wohl gerne mitgeschwommen

Und so saß er ohne spaß da und war, glaub ich, ziemlich traurig

Ich schau mich um, wonach er dann so gegiert hat

Und schnall', dass er wohl den lehrkörper im visier hat

Er sah dem kommandoengel zu, wie sie in ihre triller pfiff

Während er sich ganz unauffällig an seinen piller griff

Und wieder mal von brustschwimmen und kraulen mit ihr nur träumte

Schon wieder sport bei ihr versäumte

Er war so verliebt in sie, doch sie nicht in ihn — ie mir schien

Sie wird nie erfahren, wie es im innern von ihm aussieht

Denkt er sicher abends, wenn er sich auszieht

Eine sportart als mordtat — und so hofft er deshalb ja

Auf basketball im nächsten halbjahr

Also, es ging so: ich hing so tierisch angetrunken

In einer dieser irischen spelunken

Trank mindestens mein siebzehntes guiness

Ich schätze, dass da wohl alkohol drin ist

Sonderbares paar an der bar, beide vielleicht 50 jahr

Mit verlaub, ich glaub, er war 'n clochard

— sah verwegen aus;

sie dagegen mausgrau

'ne hausfrau mit ihrem heimlichen liebhaber

— unnahbar aber innig.

Nichts hätte sie gestört

Denn sie flirten wie liz taylor und richard burton

Und ich schrieb im stillen

Das drehbuch für ihren liebesfilm

Beide hat das schicksal x-mal ausgetrickst

Das kannst du wissen, wenn du hinter die kulissen blickst

Ihr gatte hatte sie verlassen

Sie hatte keinen blassen schimmer warum

Und lief immer im zimmer herum

Das entbehrte jeder logik

Schließlich hatte sie studiert — pädagogik

Doch eines tages drang eine schöne melodie

An ihr ohr.

Jemand sang

«Let it be, let it be, let it be!»

Ein nichtsesshafter spielte beizeiten

Den refrain dieses titels der beatles auf zwei saiten

Seiner gitarre — er war’n alter matrose

Und er ging auf sie zu in seiner blauen latzhose

Beide waren elektrisiert wie die zitterrochen

Sie wollt' ihm gleich was zu mittag kochen

Jetzt sind sie nicht mehr ledig und in den flitterwochen

Doch nicht in venedig, sondern in hamburg im shamrock!

Wat doe ik op dit waardeloze feest?

Smerige gezichten en de wijn is gefermenteerd

En de hele tijd zeur ik tegen mijn god

'Als je barmhartig bent, word ik hier niet herboren!'

Nu is het voorbij, realiseerde ik me, nam beide benen in de hand

- Wereldrecord 100 m, net zo snel als ik verdween

Ik ging kalm en ontspannen de nacht door

Maar ik was niet moe, want wat lawaai hield me wakker

"Wat maakt geluid?"

Ik begon me af te vragen

Bubbling, ik word ziek - mijn maag!

Ik was het de hele dag vergeten

Heb de hele dag niets gegeten, maar ineens

schreeuwt het dier in mij: «eten!»

Meedogenloos, gewetenloos, ogen rood en wijd open

Ik zou alles hebben doodgebeten dat op mijn pad kwam

Maar «boe!»

- alles naar!

Ik dacht eraan om iets te breken

Maar ik was ook niet echt het beest

Maar plotseling zie ik een licht van ver

Geloof mijn ogen niet want ik ben best groot

Een afhaalmaaltijd midden in de stad

Dat maakt me nog steeds middag na middernacht

Ik ken de plaats al jaren, het was altijd gesloten?

Maar vanavond niet en dat redt me

Ik bestel een portie friet, en dan wel de hele grote

Ik wil ketchup, maar hij denkt dat hij de beste saus van de stad heeft

En als ik het eenmaal heb geprobeerd, wil ik het zeker opzoeken

Ik krijg het gevoel dat de man niet goed tikt

Ik zeg: "Goede man, ik wil je saus niet

Al kan ik ze goedkoper krijgen!"

Dat was een klap in zijn gezicht voor hem

Zichtbaar verwoest, zet hij haar terug onder de toonbank

En plotseling grijpt het slechte geweten me vast

"Misschien had ik toch zijn saus moeten proberen?!"

Omdat niemand van jullie hoeft te hopen dat er ooit nog iets te eten is?

— deze afhaalmaaltijd was nooit meer open

Ik sport niet echt

Maar soms verveel ik me 's ochtends

En dan haast ik me over het openbare oefenpad

Voor studentenkorting 2,50 naar het gemeentelijk zwembad

Het was weer schoolsport, dat vond ik eng

Ik zwom dus geen baantjes, maar stond aan de rand van het zwembad

En probeerde te raden of de zesdeklasser met het lange haar

Op de bank want waarschijnlijk ziek geweest

Ik had het graag willen weten, maar toen zag ik het

Op zijn borst zat een vlezig roze en zeker jeukend eczeem

Ik realiseerde me waarom hij waarschijnlijk geen zwemles nam

Omdat de leraar zei dat het niet genezend was voor zijn huidziekte

Toen keek hij erg overstuur

Ik denk dat hij graag met ons had gezwommen

En dus zat hij daar zonder enige lol en was, denk ik, best verdrietig

Ik kijk om me heen om te zien waar hij zo naar verlangde

En zorg ervoor dat hij zijn zinnen heeft gezet op de faculteit

Hij keek naar de commando-engel terwijl ze in haar trillers floot

Terwijl hij heel onopvallend zijn piller pakte

En weer alleen maar gedroomd van schoolslag en borstcrawl met haar

Weer heeft ze sport gemist

Hij was zo verliefd op haar, maar zij was niet op hem - het leek mij

Ze zal nooit weten wat er in hem zit

Hij denkt waarschijnlijk 's avonds als hij zich uitkleedt

Een sport als moorddadige daad — en daarom hoopt hij het

Over basketbal in het komende half jaar

Nou, het ging als volgt: ik was zo dronken

In een van die Ierse duikbars

Dronken minstens mijn zeventiende Guinness

Ik gok dat er alcohol in zit

Vreemd stel aan de bar, allebei misschien 50 jaar oud?

Met alle respect, ik denk dat hij een clochard was

— zag er gedurfd uit;

zij daarentegen is muisgrijs

een huisvrouw met haar geheime minnaar

— ongenaakbaar maar intiem.

Niets zou haar kunnen storen

Omdat ze flirten als Liz Taylor en Richard Burton

En ik schreef in stilte

Het scenario voor je liefdesfilm

Het lot heeft ze allebei al talloze keren in de maling genomen

Dat weet je als je achter de schermen kijkt

Haar man had haar verlaten

Ze had geen idee waarom

En liep altijd door de kamer

Dat ontbrak elke logica

Ze had tenslotte gestudeerd — pedagogiek

Maar op een dag kwam er een mooie melodie

Naar haar oor.

iemand zong

"Laat het zijn, laat het zijn, laat het zijn!"

Een nomadisch speelde op tijd

Het refrein van dit nummer van de Beatles op twee snaren

Zijn gitaar - hij was een oude zeeman

En hij liep naar haar toe in zijn blauwe tuinbroek

Beiden werden geëlektrificeerd zoals de torpedostralen

Ze wilde meteen iets voor hem koken voor de lunch

Nu zijn ze single en op huwelijksreis

Maar niet in Venetië, maar in Hamburg in de klaver!