TALLULAH - Fauve

Alors que le bruit de nos talons sur le macadam

trempé raisonnent dans la nuit de Décembre.

Alors il faut rattraper le temps perd,

le temps passé loin l’un de l’autre.

J’suis un peu fébrile et toi t’a cet air un peu songeur,

tu fais ce bruit avec ta bouche que je connais par cœur.

Les mots se font rares mais peu importe,

les silences comptent aussi et on a toute la nuit.

Alors que l’odeur d’amandes sucrées de nos haleines alcoolisées

nous revient par la buée qu’on expire.

Alors les langues se délient, alors on ose parler,

se dire les choses.

Tu es parti, je suis resté, on a changé.

On s’est construit chacun de notre côté

et j’ose pas trop le dire mais doivent tu me manques.

J’suis heureux à cet instant de pouvoir simplement te regarder.

Dans ma poche un briquet,

j’fait des étincelles accroc à un réflex bizarre je sais.

Et j’voudrais que ce moment ne s’arrête pas.

Si le bateau, si le bateau sombre,

j’te suivrai je serai comme ton ombre.

Tu me trouveras toujours dans ton sillon,

dans les sales moment comme dans les bons.

Et si le ciel s'écroule, si les continents plongent,

e te suivrai même jusque dans tes songes.

Tu me trouveras toujours dans ton sillage,

dans les lignes droites et les virages.

Et si le ciel s'écroule,

Si les continents plongent,

Je te suivrai même jusque dans tes songes.

Tu me trouveras toujours dans ton sillage,

Dans les lignes droites et les virages

Alors que nos visage engourdi par le froid…

Als het geluid van onze hakken op het asfalt

doorweekte reden in de nacht van december.

Dus je moet de verloren tijd inhalen,

de tijd die we niet bij elkaar hebben doorgebracht.

Ik ben een beetje koortsig en je kijkt een beetje peinzend,

je maakt dat geluid met je mond dat ik uit mijn hoofd ken.

Woorden zijn schaars, maar wat dan ook,

stiltes tellen ook en we hebben de hele nacht.

Terwijl de zoete amandelgeur van onze alcoholische ademhalingen

komt bij ons terug door de mist die we uitademen.

Dus tongen worden los, dus we durven te spreken,

dingen tegen elkaar zeggen.

Jij ging weg, ik bleef, we veranderden.

We hebben elk zelf gebouwd

en ik durf het niet te veel te zeggen, maar ik moet je missen.

Ik ben nu blij dat ik naar je kan kijken.

In mijn zak een aansteker,

Ik ben vonkend verslaafd aan een rare reflex die ik ken.

En ik wou dat dit moment niet zou eindigen.

Als het schip, als het schip zinkt,

Ik zal je volgen, ik zal als je schaduw zijn.

Je zult me ​​altijd in je kielzog vinden,

in slechte tijden en in goede tijden.

En als de lucht instort, als de continenten zinken,

Ik zal je zelfs volgen in je dromen.

Je zult me ​​altijd in je kielzog vinden,

op rechte stukken en bochten.

En als de hemel valt,

Als de continenten zinken,

Ik volg je zelfs in je dromen.

Je zult me ​​altijd in je kielzog vinden,

Op rechte stukken en bochten

Terwijl onze gezichten verdoofd waren van de kou...