Pedaço de Paz - Fabio Brazza, Srta. Paola

Faça desse mundo seu jardim

Todo coração é, lá no fundo, um latifúndio

Quantas dessas dores serão flores lá no fim

Enterrei meus sonhos mais fecundos

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Cuidado com o que dizes, os Deuses formam frases

Às vezes geram crises, acontece, são fases

Algumas mais fugazes, outras mais felizes

Cometemos deslizes, sentimos incapazes

Mas fazemos as pazes, regamos as raízes

E, na força de Ísis, construímos oásis

Descartamos os ases, os Deuses são juízes

Apontam diretrizes, não admitem «quases»

Ainda somos crianças fazendo estripulias

Vivendo de utopias, plantando esperanças

A vida é uma viagem

E quem se perde olhando pra chegada

Nunca desfruta da paisagem

Na trilha da estiagem

A diferença entre os que falam e os que agem, coragem

Abdiquei da minha lucidez

E, se eu não fosse um pouco louco, eu ficaria louco de uma vez

Faça desse mundo seu jardim

Todo coração é, lá no fundo, um latifúndio

Quantas dessas dores serão flores lá no fim

Enterrei meus sonhos mais fecundos

Mas eu só quero um pedaço de paz

Eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Eu só quero um pedaço de paz

Mas eu só quero um pedaço de paz

Na madrugada fria caminhando pela city, nos breus

A noite inspira poesia, eu faço um feat com Deus

Penso numa rima, ele completa

Às vezes tenho a impressão que

Ele tá aqui de calça larga e aba reta

Poeta, «I see the signs»

Deus não escreve por linhas tortas, escreve com punchlines

Metáforas in rhymes, até em braile ele rima

E eu me pergunto

A vida tá escrita ou é ele fazendo freestyle lá em cima?

O futuro me assombra

O futuro é que nem minha sombra

Por mais que eu tente, ele tá sempre um passo à frente

Na próxima esquina, ele me tromba

Já disse um amigo: «não mexa com o futuro

Pois quando ele acordar, quem vai dormir é seu presente»

E eu aprendi que a jornada é feita sozinha

E que no fim das contas a responsa é só minha

E cada verso que eu rabisco é minha vida em risco

Por isso que eu não desperdiço uma só linha, uma só linha

A vida tá escrita ou é ele fazendo freestyle lá em cima?

Faça desse mundo seu jardim

Maak van deze wereld je tuin

Elk hart is, diep van binnen, een latifundium

Hoeveel van deze pijnen zullen uiteindelijk bloemen zijn?

Ik heb mijn meest vruchtbare dromen begraven

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Wees voorzichtig met wat je zegt, de Goden vormen zinnen

Soms genereren ze crises, het gebeurt, het zijn fasen

Sommige vluchtiger, andere gelukkiger

We maken fouten, we voelen ons onbekwaam

Maar we sluiten vrede, we geven de wortels water

En in de kracht van Isis bouwen we oases

We gooien de azen weg, de goden zijn rechters

Ze wijzen op richtlijnen, geven niet "bijna" toe

We zijn nog steeds kinderen die trucjes uithalen

Leven op utopieën, hoop zaaien

Het leven is een reis

En wie verdwaalt bij het zien van de aankomst

Geniet nooit van het landschap

Op het spoor van de droogte

Het verschil tussen degenen die spreken en degenen die handelen, moed

Ik gaf mijn helderheid op

En als ik niet een beetje gek was, zou ik meteen gek worden

Maak van deze wereld je tuin

Elk hart is, diep van binnen, een latifundium

Hoeveel van deze pijnen zullen uiteindelijk bloemen zijn?

Ik heb mijn meest vruchtbare dromen begraven

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Ik wil gewoon een stukje rust

Maar ik wil gewoon een stukje rust

Bij koude dageraad wandelen door de stad, in de breus

De nacht inspireert poëzie, ik doe een prestatie met God

Ik denk aan een rijm, hij voltooit

Soms heb ik de indruk dat

Hij draagt ​​hier een wijde broek en een rechte rand

Dichter, "Ik zie de tekenen"

God schrijft niet met kromme lijnen, hij schrijft met punchlines

In rijmt metaforen, zelfs in braille rijmt het

En ik vraag me af

Is het leven geschreven of doet hij daar aan freestyle?

De toekomst achtervolgt me

De toekomst is als mijn schaduw

Hoe hard ik ook mijn best doe, hij is altijd een stap voor

Bij de volgende hoek botst hij tegen me op

Een vriend zei ooit: «knoei niet met de toekomst»

Want als hij wakker wordt, wie gaat slapen is zijn geschenk»

En ik heb geleerd dat de reis alleen wordt afgelegd

En uiteindelijk is het antwoord alleen van mij

En elk vers dat ik krabbel is mijn leven in gevaar

Daarom verspil ik geen enkele regel, geen enkele regel

Is het leven geschreven of doet hij daar aan freestyle?

Maak van deze wereld je tuin