Aiyra Ibi Abá - Fabio Brazza, Mato Seco

Homem branco chegou aqui

E me perguntou:

Quanto custa essa terra

Só falar que eu te dou

Mas eu não entendi

Índio não entende

Minha terra é minha mãe

E a mãe não se vende

Eu agradeço a mensagem cálida, mas cara pálida

Sua proposta não é válida

A vida não é propriedade de quem vence a guerra

A terra não pertence ao homem, o homem que pertence a terra

E é ai que você erra, pois não se pode comprar

A clareza da água a pureza do ar

Não sou dono de nada, nada disso é meu

Tudo isso é um presente que a natureza nos deu

Veja bem esse Rio é sagrado pra nós

Ele que matou a sede dos nossos avós

Ele corre em nós, como o sangue na veia

É da seiva do solo que sai nossa ceia

Receio, que ainda assim você não entenda

Já que em sua sociedade tudo esta a venda

Mas índio se defende e índio não se rende

Pois a honra para nós não é uma questão de renda

Homem branco chegou aqui

E me perguntou:

Quanto custa essa terra

Só falar que eu te dou

Mas eu não entendi

Índio não entende

Minha terra é minha mãe

E a mãe não se vende

Veja na natureza não há cobiça

A gente tira o que precisa, nada se desperdiça

Dizem que Índio preguiça, mas é que não é normal

É o cumulo tamanho acumulo de capital

Esse mundo tá doente, perdido

Se não posso deixar posse

Apenas passo a lição do ente querido

Não faz sentido, trabalhar a vida inteira

Por coisas que cedo ou tarde vão parar numa lixeira

Não, eu não entendo a sua maneira de vida

Seu progresso não passa de uma manobra suicida

Meu povo vive em igualdade e liberdade

E você chama sua sociedade evoluída?

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba

Ultimamente quando ando pela terra

Escuto o prenúncio de uma guerra

Do homem que mata

Do ferro que berra

Do grito aflito da mata oculto pelo ranger da moto serra

Senhor, se for tomar essa terra lhe peco o favor

Que ensine seus filhos a trata-la com amor

Mas se for para manchar e destruir a terra que eu nasci

Antes de partir, me enterra aqui

Porém saiba que ainda que eu me vá, meu povo viverá

Pois somos um pedaço da alma deste lugar

E quando a última arvore tombar, o homem branco vai perceber

Que dinheiro não se pode comer

Ai você vera;

eu e você somos iguais

Temos a mesma alma que as plantas e os animais

Da terra viemos e pra ela iremos voltar

Mas até lá já será tarde demais

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba

blanke man is hier aangekomen

En vroeg mij:

hoeveel kost deze grond?

Zeg gewoon dat ik je geef

Maar ik begrijp het niet

Indiaan begrijpt het niet

mijn land is mijn moeder

En de moeder verkoopt zichzelf niet

Ik waardeer de warme boodschap, maar bleek gezicht

Uw voorstel is niet geldig

Het leven is niet van degenen die de oorlog winnen

Het land is niet van de man, de man die van het land is

En daar maak je een fout, want je kunt niet kopen

De helderheid van het water de zuiverheid van de lucht

Ik bezit niets, niets hiervan is van mij

Dit alles is een geschenk dat de natuur ons heeft gegeven

Zie deze rivier is heilig voor ons

Hij die de dorst van onze grootouders heeft gelest

Het stroomt in ons, als bloed in een ader

Ons avondeten komt uit het bodemsap

Ik ben bang dat je het nog steeds niet begrijpt

Omdat in jouw samenleving alles te koop is

Maar Indiërs verdedigen zichzelf en Indiërs geven zich niet over

Omdat eer voor ons geen kwestie van inkomen is

blanke man is hier aangekomen

En vroeg mij:

hoeveel kost deze grond?

Zeg gewoon dat ik je geef

Maar ik begrijp het niet

Indiaan begrijpt het niet

mijn land is mijn moeder

En de moeder verkoopt zichzelf niet

Zie in de natuur is er geen hebzucht

We nemen wat we nodig hebben, niets gaat verloren

Ze zeggen dat Indiërs lui zijn, maar dat is niet normaal

Het is de cumulatieve grootte van kapitaal

Deze wereld is ziek, verloren

Als ik het bezit niet kan verlaten

Ik geef gewoon de les van de geliefde door

Het heeft geen zin om je hele leven te werken

Voor dingen die vroeg of laat in de prullenbak belanden

Nee, ik begrijp je manier van leven niet

Je vooruitgang is niets meer dan een suïcidale manoeuvre

Mijn volk leeft in gelijkheid en vrijheid

En u noemt uw samenleving geëvolueerd?

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba

De laatste tijd als ik over de aarde loop

Ik hoor de voorbode van een oorlog

Van de man die doodt

Van het ijzer dat schreeuwt

Van de bedroefde kreet van het bos verborgen door de boswachter van de motorzaag

Heer, als u dit land gaat innemen, vraag ik uw gunst

Dat ze haar kinderen leert haar met liefde te behandelen

Maar als ik het land wil bezoedelen en vernietigen, ben ik geboren

Begraaf me hier voor je weggaat

Maar weet dat zelfs als ik er niet meer ben, mijn mensen zullen leven

Omdat we een stukje van de ziel van deze plek zijn?

En wanneer de laatste boom omvalt, zal de blanke zich realiseren

Welk geld kun je niet eten?

O, je zult zien;

jij en ik zijn hetzelfde

We hebben dezelfde ziel als planten en dieren

Van land kwamen we en naar haar zullen we terugkeren

Maar dan is het te laat

Aiyra Ibi Aba, Aiyra Ibi Aba

Aiyra, Aiyra Ibi Aba