Heróis Invisíveis - Fabio Brazza, Helles

São 5 da matina, ele sobe no ônibus

Seu Antônio é só mais um dos nossos heróis anônimos

E eu me pergunto quantos Antônios

Que ninguém vê, que não tão na TV

Mas que são do nosso país personagens icônicos

Sinônimos de luta, na labuta, sem estudo

Sem deixar de ser contudo um ser humano idôneo

Sem auxilio, tem três filhos, do primeiro matrimônio

Nosso povo, nosso maior patrimônio

E mesmo com salário precário, acorda disposto

Com o sorriso no rosto e sem faltar no horário

Assim como seu Luiz carroceiro

Que com pouco dinheiro e ensino primário

Viu o seu filho se formar universitário

E com mais de 60 anos e problema na coluna

Transforma o lixo da cidade na sua fortuna

Como dona Maria, moradora de periferia

Que cruza a cidade todo dia pra cuidar do filho alheio

Pensando no própria cria

Que ficou em casa olhando pra panela vazia

Esperando a mãe que ainda não veio

Como tantos filhos sem pais

Que cresceram graças a mães solteiras

Que nunca ganharam um Nobel da paz

Que não te falte forças pra lutar, motivo pra sorrir

Fé pra acreditar e amor pra dividir

Que não te falte forças pra lutar e motivo pra sorrir

Fé pra acreditar e amor pra dividir

Quer saber onde tão nossos heróis?

Eles não tem capas, nem ganharam copas

Eles estão no meio de nós

É o gari que a gente não cumprimenta

É o cidadão comum

É o professor que foi como um pai

Pro moleque que nunca teve um

É o policial que arrisca a vida pra salvar o inocente

E mesmo com o salário de fome, rejeita a propina

É o médico que salva a vida do paciente

E sem estrutura, pratica um milagre da medicina

É a menina que nasceu na miséria

Estudou sozinha a matéria e passou em primeiro na disciplina

É o trabalhador brasileiro

Que não segue a sina e mesmo no desespero

Devolve o dinheiro que encontrou na esquina

E ao ver toda essa luta, eu pensei na hora

Um pensamento que me veio lá do fundo

Essa gente que a gente ignora

Tá salvando o mundo, irmão, tá salvando o mundo

Que não te falte forças pra lutar e motivo pra sorrir

Fé pra acreditar e amor pra dividir

Eu vou pedir pra meu Deus que alivie a dor

De cada trabalhador dessa cidade sem cor

Que põe a fé no labor, com lágrimas e suor

E com o pouco que tem, constrói um mundo melhor

Toda vez que eu passo em frente deste edifício

É difícil de alembrá

Foi aqui que eu e meu amigo vivemo

Quando em São Paulo viemo morá

Nóis trabaiava de pedreiro e construíamo casa

Mas não tinhamo casa pra ficá

Foi quando fizemo nossa casinha aqui

Até o oficial de justiça mandar derrubá

Nois fiquemo tão triste

Que fumo com o dono do terreno conversá

Que disse que se a gente trabaiasse pra ele

Etão ele ia nos ajudá

Construímo tijolo por tijolo até o prédio cabá

E quando por fim cabemo

O dono pagou uma merreca e mandou a gente pastar

Meu amigo Joca tinha feito tantos planos

Que não conseguiu guentá

Ficou maluco da cachola e resolveu se suicidar

Subiu até o alto do edifício e pulou do último andar

E é por isso que quando passo por esse edifício

É difícil de alembrá, é difícil de alembrá

Eu vou pedir pra meu Deus que alivie a dor

De cada trabalhador dessa cidade sem cor

Que põe a fé no labor, com lágrimas e suor

E com o pouco que tem, constrói um mundo melhor

Eu vou pedir pra meu Deus que alivie a dor

De cada trabalhador dessa cidade sem cor

Que põe a fé no labor, com lágrimas e suor

E com o pouco que tem, constrói um mundo melhor

Het is 5 uur, hij stapt op de bus

Seu Antônio is nog maar een van onze anonieme helden

En ik vraag me af hoeveel Antonios

Dat niemand het ziet, dat niet zo op tv

Maar wie zijn iconische karakters uit ons land

Synoniemen van strijd, zwoegen, zonder studie

Echter, zonder op te houden een geschikt mens te zijn

Zonder hulp heeft hij drie kinderen, uit zijn eerste huwelijk

Onze mensen, onze grootste troef

En zelfs met een precair salaris wordt hij gewillig wakker

Met een glimlach op het gezicht en zonder tijd te verliezen

Net als je Luiz Carroceiro

Dat met weinig geld en basisonderwijs

Hij zag zijn zoon afstuderen aan de universiteit

En meer dan 60 jaar oud en problemen met de wervelkolom

Verandert het afval van de stad in uw fortuin

Als Dona Maria, inwoner van de periferie

Die elke dag de stad doorkruist om voor andermans kind te zorgen?

Denkend aan haar eigen kind

Wie bleef er thuis en keek naar de lege pan

Wachten op de moeder die nog niet is gekomen

Zoals zoveel kinderen zonder ouders

Die zijn opgegroeid dankzij alleenstaande moeders

Die nog nooit een Nobelprijs voor de vrede hebben gewonnen?

Moge het je niet aan kracht ontbreken om te vechten, reden om te glimlachen

Geloof om te geloven en liefde om te delen

Moge het je niet aan kracht ontbreken om te vechten en een reden om te glimlachen

Geloof om te geloven en liefde om te delen

Wil je weten waar onze helden zijn?

Ze hebben geen capes en hebben ook geen bekers gewonnen

Ze zijn onder ons

Het is de gari die we niet begroeten

Het is de gewone burger

Het is de leraar die als een vader was

Voor het kind dat er nog nooit een heeft gehad

Het is de politieman die zijn leven riskeert om de onschuldige te redden

En zelfs met het hongerige salaris wijst hij de steekpenningen af

Het is de dokter die het leven van de patiënt redt

En zonder structuur beoefent een wonder van geneeskunde

Het is het meisje dat in armoede is geboren

Bestudeerde het onderwerp alleen en slaagde als eerste in de discipline

Is de Braziliaanse werknemer?

Wie volgt het bord niet en zelfs in wanhoop?

Geef het geld terug dat je op de hoek vond

En toen ik al deze strijd zag, dacht ik toen:

Een gedachte die uit de diepte kwam

Deze mensen die we negeren

Het is de wereld aan het redden, broer, het is de wereld aan het redden

Moge het je niet aan kracht ontbreken om te vechten en een reden om te glimlachen

Geloof om te geloven en liefde om te delen

Ik zal mijn God vragen om de pijn te verlichten

Van elke arbeider in deze kleurloze stad

Wie gelooft in werk, met tranen en zweet

En met het weinige dat hij heeft, bouwt hij aan een betere wereld

Elke keer als ik voor dit gebouw loop

Het is moeilijk te onthouden

Dit is waar mijn vriend en ik wonen

Toen we in São Paulo kwamen wonen

We werkten als metselaar en bouwden een huis

Maar we hadden geen huis om te blijven

Toen hebben we hier ons huisje gemaakt

Totdat de gerechtsdeurwaarder de omverwerping beveelt

Jongens, ik ben zo verdrietig

Ik rook met de eigenaar van de landpraat

Wie zei dat als we voor hem werkten?

Dus hij ging ons helpen

We bouwen steen voor steen tot het cabá-gebouw

En wanneer we eindelijk passen

De eigenaar betaalde een mereca en stuurde ons om te grazen

Mijn vriendin Joca had zoveel plannen gemaakt

wie kon het niet aan?

Hij werd gek en besloot zelfmoord te plegen

Klom naar de top van het gebouw en sprong van de bovenste verdieping

En daarom als ik dit gebouw passeer

Het is moeilijk te onthouden, het is moeilijk te onthouden

Ik zal mijn God vragen om de pijn te verlichten

Van elke arbeider in deze kleurloze stad

Wie gelooft in werk, met tranen en zweet

En met het weinige dat hij heeft, bouwt hij aan een betere wereld

Ik zal mijn God vragen om de pijn te verlichten

Van elke arbeider in deze kleurloze stad

Wie gelooft in werk, met tranen en zweet

En met het weinige dat hij heeft, bouwt hij aan een betere wereld