Sunt Om - F.Charm

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Sunt om

Pășesc prin ani, vreau doar să primesc

Sunt om

N-am cerut să mă nasc, dar vreau să trăiesc

Sunt om

Am suflet de om și mă-ndrăgostesc

O fac și greșesc, mă-nvinovățesc

Privesc în oglindă, încep să albesc

Om

Cuvânt ușor ce-atârnă greu

Că are atât de multe fețe

Dar ca să-l judec, cine-s eu?

Totuși cine-s eu, spune-mi cine-s eu?

Sunt un fir de nisip, sunt nimic ăsta-s eu?

Dă-mi coroana de rege, aștept un trofeu

Dar ce e un rege în față lui Dumnezeu?

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Sunt praful din aer atunci când mă-ncaier

Azi sunt doar un om mâine nu mai sunt

Sunt dragoste, ură, sunt și prost de gură

Azi sunt doar un om mâine nu mai sunt

Sunt cel ce rănește, plânge, iubește

Azi sunt doar un om mâine nu mai sunt

Am frică de moarte, zile numărate

Că azi sunt aici mâine nu mai sunt!

Am multe regrete, c-am lovit cu sete

Mulți oameni mă voiau în pământ

Sub zâmbete false, țoale de mătase

În cap le șoptește un singur gând:

Să calce pe mine, să calce pe tine

Să-și calce ca lașii și pe cuvânt

Că așa e omu o viață să zbate

Și nu ia nimic cu el în pământ

Da' el cât trăiește-și educă copilu' să fie bogat, nu fericit

Să conducă oameni, să aibe de toate chiar dacă pe alții i-a sărăcit

Că omu' nu vede că-i una cu timpul și timpul e trecător

Și-atunci când trece, rămâne doar numele lui pe buzele lor

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Sunt om

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

Om

Sunt om pe pământ

Sincer mă nasc da-mi mai calc pe cuvânt

Om

Sunt sufletul fricii

Sunt cu greu cărat de un corp plin de vicii

Om

Sunt doar picătură

În oceanul de lume ce se-nnceacă cu ură

Om

Sunt om, e o scuză

Azi sunt, mâine plec, altu' vine în peluză

Oameni

Oamenii-s ca focu'

Ei se nasc și trăiesc așteptând norocul

Oameni

Dar ce lasă-n urmă

Oare câte oi dintre voi vor ieși din turmă

Oamenii-s izvoare

Dau viață, dau suflu, dau aer, dau lacrimi

Dau tot, sau nimic cu greu și sudoare

Dau zâmbet sub soare, fac inimi să zboare

Sunt om…

Sunt om…

Sunt om…

Sunt cel mai greu cuvânt

Sunt om…

Sunt praful purtat de vânt

Sunt azi, mâine nu mai sunt

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

ik ben een mens

Ik loop door de jaren, ik wil gewoon ontvangen

ik ben een mens

Ik heb er niet om gevraagd om geboren te worden, maar ik wil leven

ik ben een mens

Ik heb een menselijke ziel en ik word verliefd

Ik doe het en ik heb het mis, ik geef mezelf de schuld

Ik kijk in de spiegel, ik begin wit te worden

Man

Iets hangend woord

Dat hij zoveel gezichten heeft

Maar om hem te beoordelen, wie ben ik?

Maar wie ben ik, vertel me wie ik ben?

Ik ben een zandkorrel, ben ik niets?

Geef me de kroon van de koning, ik wacht op een trofee

Maar wat is een koning voor God?

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

Ik ben stof in de lucht als ik vecht

Vandaag ben ik gewoon een man, morgen ben ik niet

Ik ben liefde, haat, ik ben dom

Vandaag ben ik gewoon een man, morgen ben ik niet

Ik ben degene die pijn doet, huilt, liefheeft

Vandaag ben ik gewoon een man, morgen ben ik niet

Ik ben doodsbang, vervlogen tijden

Dat ik hier vandaag ben, ik ben hier morgen niet!

Ik heb veel spijt dat ik dorst had

Veel mensen wilden me in de grond

Onder valse glimlachen, zijden doeken

Een enkele gedachte fluistert in hun hoofd:

Om op mij te stappen, om op jou te stappen

Om als lafaards op het woord te trappen

Zo worstelt het leven van een man

En neem niets met hem mee

Maar zolang hij leeft, voedt hij zijn kind op om rijk te zijn, niet gelukkig

Om mensen te leiden, om alles te hebben, zelfs als het anderen heeft verarmd

Die man ziet niet dat hij één is met de tijd en de tijd is vluchtig

En als hij passeert, blijft alleen zijn naam op hun lippen

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

ik ben een mens

Ik ben het moeilijkste woord

ik ben een mens

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen

Man

Ik ben een man op aarde

Eerlijk gezegd, ik ben geboren om mijn woord te houden

Man

Ik ben de ziel van angst

Ik word nauwelijks gedragen door een lichaam vol ondeugden

Man

ik ben maar een druppel

In de oceaan van de wereld die gevuld is met haat

Man

Ik ben een mens, het is een excuus

Vandaag ben ik, morgen vertrek ik, er komt er nog een op het gazon

Mensen

Mensen zijn als vuur

Ze zijn geboren en leven in afwachting van geluk

Mensen

Maar wat blijft er achter?

Hoeveel van jullie zullen uit de kudde komen?

Mensen zijn bronnen

Ik geef leven, ik adem, ik adem, ik vergoot tranen

Ik geef alles, of niets met moeite en zweet

Ze glimlachen onder de zon, ze laten harten vliegen

Ik ben een mens…

Ik ben een mens…

Ik ben een mens…

Ik ben het moeilijkste woord

Ik ben een mens…

Ik ben het stof gedragen door de wind

Ik ben hier vandaag, ik ben hier niet morgen