Тень Любви - Эпидемия

Ночь так темна,

Ты не видна,

Но призрак темноты бессилен.

Из темноты

Твои черты

Пока неясно проступили.

Тебя не смог я удержать,

Нет смысла гнаться за тобой,

Спешу к тебе — хочу обнять,

Но обнимаю призрак твой.

Считаю на стене моей

Тени потеряных друзей.

Я вспомнил боль недавних бед,

Её увидев силуэт.

Ты для меня была звездой,

Я сам, как тень, шёл за тобой,

Я сам себе, надеясь, лгу, —

Хочу забыть, но не могу!

Но встанет солнце,

И боль уйдёт,

Грусть растворится, Как летом лёд.

Все тени исчезнут враз,

Прошу, останьтесь, хоть на час.

Считаю на стене моей…

Ты для меня была звездой…

Но встанет солнце…

De nacht is zo donker

Je bent niet zichtbaar

Maar de geest van de duisternis is machteloos.

uit de duisternis

jouw eigenschappen

Tot nu toe is het onduidelijk.

Ik kon je niet vasthouden

Het heeft geen zin om je te achtervolgen

Ik haast me naar je toe - ik wil knuffelen,

Maar ik omhels je geest.

Ik reken op mijn muur

Schaduwen van verloren vrienden.

Ik herinnerde me de pijn van recente problemen,

Haar silhouet zien.

Je was een ster voor mij

Ikzelf volgde je als een schaduw,

Ik lieg tegen mezelf, in de hoop, -

Ik wil het vergeten, maar ik kan het niet!

Maar de zon zal opkomen

En de pijn zal verdwijnen

Verdriet zal oplossen, Als ijs in de zomer.

Alle schaduwen verdwijnen in één keer

Blijf alsjeblieft minstens een uur.

Ik reken op mijn muur...

Je was een ster voor mij...

Maar de zon komt op...