Вне Времени - Эпидемия

Страж Времени:

Задержи свой бег, ведь твой конь устал - его силы тают.

Замка силуэт перед нами встал, бремя с плеч спадает.

В замке призрачном, на краю земли, Время обитает.

Ты лишь слышал, а я его знал!

Лишь закрой глаза и, всего на миг, задержи дыхание.

Между двух огней, между двух зеркал путь проходит тайный.

Время ждет тебя, оно знает все тайны мироздания.

Время знает - ты его звал!

Времени страж - это я!

На перекрестке миров.

Знаю секрет Бытия.

Рожденья и смерти Богов!

Дельвиэт:

Рассыпает тьма по моим плечам пепел вдохновенья.

Я устал страдать, надоело ждать от Небес знаменья.

Я кричу во тьму, я почти уж твой, задержи мгновенье.

Ты увидишь, что я живой.

Не хочу смотреть в Зеркало Судьбы, правды избегаю -

Там как будто я, тот же самый лик, но душа другая.

Потерять любовь, доживать свой век, боль превозмогая,

Я готов, если был счастья миг.

Тьма наполняет меня.

И что мне до всей суеты -

Знаю, лишь только она

Будет со мною на ты.

Знаю, что Время не ждет.

Время нельзя упустить.

Но Ксентарон оживет,

А Время способно простить!

Гилтиас:

Даже в час ночной, не дает уснуть мой обет священный.

В Зеркало смотрю - там начертан путь необыкновенный.

Голос прозвучит, и опять лечу хоть на край Вселенной,

Но судьей быть не хочу.

Оставляю след в небесах ночных золотистой тенью.

Время лечит всех, но друзей моих не могу забыть я.

Их недолгий век и, не знаю как,

Буду с этим жить я - на меня опускается мрак.

Но свет озаряет меня.

Хранитель судьбы двух Планет.

Вызов готов я принять -

У Вечности прошлого нет.

Звезды устанут мерцать,

Боги собьются с пути.

Я буду идти до конца,

И Время меня пощадит.

Bewaker van de tijd:

Stop met rennen, want je paard is moe - zijn kracht neemt af.

Het silhouet van het kasteel stond voor ons, de last valt van de schouders.

In een spookachtig kasteel, aan de rand van de aarde, woont de Tijd.

Je hoorde het alleen, maar ik kende hem!

Sluit gewoon je ogen en houd even je adem in.

Tussen twee vuren, tussen twee spiegels, loopt een geheim pad.

De tijd wacht op je, hij kent alle geheimen van het universum.

De tijd weet het - je hebt hem gebeld!

De bewaker van de tijd ben ik!

Op het kruispunt van werelden.

Ik ken het geheim van het Zijn.

Geboorte en dood van de Goden!

Delviet:

Duisternis verstrooit de as van inspiratie op mijn schouders.

Ik ben moe van het lijden, moe van het wachten op een teken uit de hemel.

Ik schreeuw de duisternis in, ik ben bijna van jou, wacht even.

Je zult zien dat ik leef.

Ik wil niet in de Spiegel van het Lot kijken, ik vermijd de waarheid -

Het is alsof ik daar ben, hetzelfde gezicht, maar de ziel is anders.

Verlies liefde, leef je leven, overwin pijn,

Ik ben klaar als er een moment van geluk was.

Duisternis vervult me.

En wat kan het mij schelen al die ophef...

Ik ken alleen zij

Zal bij mij zijn voor jou.

Ik weet dat de tijd niet wacht.

Tijd kan niet worden gemist.

Maar Xentaron zal tot leven komen,

En de tijd kan vergeven!

Giltia's:

Zelfs om één uur 's nachts laat mijn heilige gelofte me niet slapen.

Ik kijk in de Spiegel - daar is een ongewoon pad ingeschreven.

De stem zal klinken, en opnieuw vlieg ik zelfs naar de rand van het universum,

Maar ik wil geen rechter zijn.

Ik laat een spoor achter in de nachtelijke hemel met een gouden schaduw.

Tijd heelt iedereen, maar ik kan mijn vrienden niet vergeten.

Hun korte leven en, ik weet niet hoe,

Ik zal hiermee leven - duisternis daalt op mij neer.

Maar het licht schijnt op mij

Bewaker van het lot van twee planeten.

Ik ben klaar om de uitdaging aan te gaan

De eeuwigheid heeft geen verleden.

De sterren zullen fonkelen,

De goden zullen verdwalen.

ik ga tot het einde

En de tijd zal me sparen.