Un altro testo - Enrico Ruggeri

Siede impassibile, distaccato e cortese

incomprensibile, con la sua faccia da inglese.

Domande banali, frasi di circostanza,

risposte uguali ripetute ad oltranza.

Chissà cosa gli passa per la mente

cosa starà pensando adesso?

Forse a qualcosa in cui anche lui

non ha avuto successo.

Ecco perché quando suona tiene gli occhi chiusi

ecco perché quando parla fa discorsi astrusi

ecco perché non risponde sulla sua vita privata

forse perché la sua vita è molto malata.

Ferma la musica, non mi va di ballare

ci sono cose di cui non si può mica parlare.

Persona pubblica, sola come un vecchio

armonia impossibile, non basta avere orecchio.

In fondo i nostri problemi

sono sempre i più gravi, è normale,

ma questa massima non ti aiuta

se ti fai male.

Ecco perché per la strada sembra distaccato,

sembra che stia ascoltando, ma lui se n'è già andato

ecco perché nei ricordi lascia uno spazio nero,

forse perché lui ha perduto per davvero.

Tiene vicino al suo letto

sempre una sedia vuota

meglio così sarà il pretesto

per un altro testo.

Hij zit onbewogen, afstandelijk en hoffelijk

onbegrijpelijk, met zijn Engelse gezicht.

Triviale vragen, uitdrukkingen van omstandigheden,

gelijke antwoorden herhaald tot het bittere einde.

Wie weet wat er door zijn hoofd gaat

wat denkt hij nu?

Misschien iets waar hij ook

was niet succesvol.

Daarom houdt hij zijn ogen dicht als hij speelt

daarom houdt hij duistere toespraken als hij spreekt

daarom antwoordt hij niet over zijn privéleven

misschien omdat zijn leven erg ziek is.

Stop de muziek, ik heb geen zin om te dansen

er zijn dingen waar je niet over kunt praten.

Publiek persoon, alleen als een oude man

onmogelijke harmonie, het is niet genoeg om een ​​oor te hebben.

Eigenlijk onze problemen

zijn altijd de meest ernstige, het is normaal,

maar deze stelregel helpt je niet

als je gewond raakt.

Daarom ziet het er op straat vrijstaand uit,

het lijkt alsof hij luistert, maar hij is al weg

daarom laat het in de herinneringen een zwarte ruimte achter,

misschien omdat hij echt verloor.

Blijft dicht bij zijn bed

altijd een lege stoel

hoe beter het voorwendsel zal zijn

voor een andere tekst.