La poesia - Enrico Ruggeri

La poesia nel mondo

È un battito di ciglia;

È una farfalla figlia del silenzio

Che batte le ali e hai colori del tempo

E non ha pace, non ha età

La poesia nel mondo

È un bambino dispettoso

Che non ama il potere e la decenza

E veste l’amore, sottolinea una partenza;

Ce la troviamo conficcata dentro noi

E dentro alle case, tra il ridere e il piangere

Quanto bisogno di correre via;

Quante carezze ed ognuno che aspetta la sua

Dacci quel sonno profondo

Dentro a quei sogni che il mondo non fa

Dacci una vita da vivere fuori di qua

Dacci una vita

La poesia nel mondo

È un affare, una salvezza

Sospesa tra cinismo e tenerezza

Che segna i momenti sui fogli di un diario

Poi sbaglia l’orario e se ne va

E lungo le strade, cercando di vivere

Quanti si perdono lungo la via

Quante parole ed ognuno che ascolta la sua

Dacci quel sonno profondo

Lungo quel sogno che al mondo non c'è

Fa che ciascuno si illumini dentro di sé;

Dacci la vita

E il mondo si ferma e si meraviglia

Se l’anima vola ed al cielo somiglia

Già prima che scenda la notte leggera su noi

Dacci quel sonno profondo

Dentro a quei sogni che il mondo non fa

Dacci una vita da vivere fuori di qua;

Dacci una vita

E il mondo si ferma e si meraviglia

Se l’anima vola ed il cielo somiglia a te

Dacci quel sonno profondo

Lungo quel sogno che al mondo non c'è

Fa che ciascuno si illumini dentro di sé;

Dacci la vita

Poëzie in de wereld

Het is een oogwenk;

Het is een vlinderdochter van stilte

Die met zijn vleugels klappert en je hebt de kleuren van de tijd

En het heeft geen vrede, het heeft geen leeftijd

Poëzie in de wereld

Hij is een ondeugend kind

Wie houdt er niet van macht en fatsoen?

En het kleedt liefde, het onderstreept een vertrek;

We vinden het vast in ons

En in de huizen, tussen lachen en huilen

Hoeveel moet wegrennen;

Hoeveel liefkozingen en ieder wachtend op zijn eigen

Geef ons die diepe slaap

In die dromen die de wereld niet heeft

Geef ons een leven om hier weg te leven

Geef ons een leven

Poëzie in de wereld

Het is een deal, een redding

Opgeschort tussen cynisme en tederheid

Die de momenten op de bladen van een dagboek markeert

Dan krijgt hij de tijd verkeerd en gaat weg

En langs de straten, proberend te leven

Hoeveel verdwalen er onderweg?

Hoeveel woorden en iedereen die naar zijn eigen luistert

Geef ons die diepe slaap

Langs die droom die niet bestaat in de wereld

Laat iedereen in zichzelf oplichten;

Geef ons leven

En de wereld stopt en verwondert zich

Als de ziel vliegt en op de lucht lijkt

Zelfs voordat de lichte nacht op ons valt

Geef ons die diepe slaap

In die dromen die de wereld niet heeft

Geef ons een leven om hier weg te leven;

Geef ons een leven

En de wereld stopt en verwondert zich

Als de ziel vliegt en de lucht lijkt op jou

Geef ons die diepe slaap

Langs die droom die niet bestaat in de wereld

Laat iedereen in zichzelf oplichten;

Geef ons leven