Notte di calore - Enrico Ruggeri

Arranco verso i platani che segnano la via;

Mi appoggio e lascio il solito ricordo

Chissà dov'è la strada che mi porta a casa mia;

Non è la prima volta che mi perdo

In giro solo quelli che vorrebbero l’amore

O qualche cosa che all’amore rassomiglia;

Che triste parapiglia di macchine e sorrisi

Di bianchi paradisi dei piccoli viveurs

Ci sono anch’io tra quelle maschere

All’entrata principale

Con l’istinto primordiale all’avventura

Perchè la vita fa paura sempre più;

E se una voce denrto parla

Fai rumore per non ascoltarla

Notte di calore

E bagni di follia;

Notte di colore e musica

Na na na na…

Musica!

Mi faccio strada tra il profumo di anime di strass

E banche chiuse nelle calze nere

Contatti occasionali con i figli di papà

Profondi come il fondo di un bicchiere

Le donne che sorridono stipate nei privè

Mentre si chiedono del tuo 740;

Si ammanta di inquietudine la notte trasgressiva

E toccano la riva gli impavidi draguers

Ci sono anch’io tra i condannati

Ad un sorriso permanente

Con l’istinto prepotente all’avventura;

Perchè la vita fa paura sempre più;

E se una voce dentro grida

Fai rumore prima che ti uccida

Notte di calore

E bagni di follia;

Notte di rumore e musica

Na na na na…

Musica!

Notte di calore

E bagni di follia;

Notte di sudore e musica

Na na na na…

Musica!

Ik worstel naar de platanen die de weg markeren;

Ik leun achterover en verlaat de gebruikelijke herinnering

Wie weet waar de weg is die mij naar mijn huis leidt;

Het is niet de eerste keer dat ik mezelf kwijt ben

Alleen degenen die liefde willen zijn in de buurt

Of iets dat op liefde lijkt;

Wat een trieste puinhoop van auto's en glimlachen

Van witte havens van kleine viveurs

Ik zit ook tussen die maskers

Bij de hoofdingang

Met het oerinstinct voor avontuur

Omdat het leven steeds meer schrik aanjaagt;

En als een stem van binnen spreekt

Maak lawaai om er niet naar te luisteren

Warme nacht

En baden van waanzin;

Nacht van kleur en muziek

Na na na na ...

Muziek!

Ik baan me een weg door de geur van strass-zielen

En banken gesloten in zwarte kousen

Af en toe contact met de kinderen van papa

Zo diep als de bodem van een glas

De lachende vrouwen gepropt in de privékamers

Terwijl ze zich afvragen wat uw 740 is;

De transgressieve nacht is gehuld in rusteloosheid

En de onverschrokken draguers raken de kust

Ik behoor ook tot de veroordeelden

Naar een blijvende glimlach

Met het overheersende instinct voor avontuur;

Omdat het leven steeds meer schrik aanjaagt;

En als een stem van binnen het uitschreeuwt

Maak lawaai voordat het je doodt

Warme nacht

En baden van waanzin;

Nacht van lawaai en muziek

Na na na na ...

Muziek!

Warme nacht

En baden van waanzin;

Nacht van zweet en muziek

Na na na na ...

Muziek!