Ulisse - Enrico Ruggeri

Con il passato che ho

Dopo mille battaglie e pericoli

Di niente al mondo mi pento;

Nemmeno il vento è più curioso di me

Dove mi trovo non so

Ma rimane un istante da vivere

Per ricordare le porte

Di tante case dove aspettano me

Portami via;

Voglia di consumare.

Tienimi via

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Magari un giorno verrò:

Rimanere da soli è difficile

Ma l’abitudine a correre è troppo forte;

È più veloce di me

E non si può combattere

Andiamo incontro all’avventura

Con le vele al vento;

Non è rimpianto né paura ciò che sento

Non c'è montagna né frontiera

Che potrà fermare

Chi corre incontro al mondo

E il mondo sa guardare

Sono già via;

Scrivo da questo mare.

Sono già via

Non si farà legare l’anima mia

Fatta di roccia più dura

Perché l’anima è un concetto senza età

Senza famiglia né bandiera

Faremo un salto dentro al buio;

Non avremo pace

Perché nel centro dell’ignoto c'è una luce

Se il cuore nasce marinaio

Non potrai averlo

Perché non basta un altro cuore per tenerlo

Portami via;

Voglia di consumare.

Lascia che sia

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi ancora bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Sono già via;

Scrivo da questo mare.

Sono già via

Non posso scegliere una vita non mia:

Sono di roccia più dura

Non gridare che non sento

Magari un giorno verrò:

Rimanere da soli è difficile

Ma l’abitudine a correre è troppo forte:

È come un fulmine

Portami via;

Voglia di consumare.

Lascia che sia

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi ancora bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Se torno vivo non so

Met het verleden heb ik

Na duizend gevechten en gevaren

Ik heb nergens spijt van;

Zelfs de wind is niet nieuwsgieriger dan ik

Waar ik ben weet ik niet

Maar er blijft een moment om te leven

Om de deuren te onthouden

Van zoveel huizen waar ze op me wachten

Breng me weg;

Wil consumeren.

Hou mij daar weg

Als je me niet kunt begrijpen, kijk dan naar het pad

Van mijn lichtschepen

Laat me de komende dag drinken

En naar de voorbijgaande liefkozingen

Misschien kom ik op een dag:

Alleen zijn is moeilijk

Maar de gewoonte om te rennen is te sterk;

Hij is sneller dan ik

En je kunt niet vechten

Laten we het avontuur tegemoet gaan

Met de zeilen tegen de wind;

Wat ik voel is geen spijt of angst

Er is geen berg of grens

Wat kan stoppen?

Wie rent om de wereld te ontmoeten

En de wereld weet hoe te kijken

ik ben al weg;

Ik schrijf vanuit deze zee.

ik ben al weg

Mijn ziel zal niet worden vastgebonden

Gemaakt van harder gesteente

Omdat de ziel een tijdloos concept is

Zonder familie of vlag

We zullen een sprong in het duister maken;

We zullen geen vrede hebben

Want in het centrum van het onbekende is een licht

Als het hart als een zeeman wordt geboren

Je zult het niet kunnen hebben

Omdat een ander hart niet genoeg is om het vast te houden

Breng me weg;

Wil consumeren.

Laat maar zo

Als je me niet kunt begrijpen, kijk dan naar het pad

Van mijn lichtschepen

Laat me weer drinken voor de komende dag

En naar de voorbijgaande liefkozingen

ik ben al weg;

Ik schrijf vanuit deze zee.

ik ben al weg

Ik kan geen leven kiezen dat niet van mij is:

Ze zijn van hardere rock

Schreeuw niet dat ik het niet hoor

Misschien kom ik op een dag:

Alleen zijn is moeilijk

Maar de gewoonte om te rennen is te sterk:

Het is als de bliksem

Breng me weg;

Wil consumeren.

Laat maar zo

Als je me niet kunt begrijpen, kijk dan naar het pad

Van mijn lichtschepen

Laat me weer drinken voor de komende dag

En naar de voorbijgaande liefkozingen

Als ik levend terugkom, weet ik het niet