Quello che le donne non dicono - Enrico Ruggeri

Ci fanno compagnia certe lettera d’amore

Parole che restano con noi

E non andiamo via

Ma nascondiamo del dolore

Che scivola, lo sentiremo poi

Abbiamo troppa fantasia, e se diciamo una bugia

?

Una mancata verit?

Che prima o poi succeder?

Cambia il vento ma noi no

E se ci trasformiamo un po'

?

Per la voglia di piacere a chi c'?

Gi?

O potr?

Arrivare a stare con noi

Siamo cos?

?

Difficile spiegare

Certe giornate amare, lascia stare, tanto ci potrai trovare qui

Con le nostre notti bianche

Ma non saremo stanche neanche quando ti diremo ancora un altro «si»

In fretta vanno via della giornate senza fine

Silenzi che familiarit?

E lasciano una scia le frasi da bambine

Che tornano, ma chi le ascolter…

E dalle macchine per noi

I complimenti dei playboy

Ma non li sentiamo pi?

Se c'?

Chi non ce li fa pi?

Cambia il vento ma noi no

E se ci confondiamo un po'

?

Per la voglia di capire chi non riesce pi?

A parlare

Ancora con noi

Siamo cos?, dolcemente complicate

Sempre pi?

Emozionate, delicate

Ma potrai trovarci ancora qu?

Nelle sere tempestose

Portaci delle rose

Nuove cose

E ti diremo ancora un altro «si»

?

Difficile spiegare

Certe giornate amare, lascia stare, tanto ci potrai trovare qui

Con le nostre notti bianche

Ma non saremo stanche neanche quando ti diremo ancora un altro «si»

Bepaalde liefdesbrieven houden ons gezelschap

Woorden die bij ons blijven

En laten we niet weggaan

Maar we verbergen wat pijn

Dat glijdt weg, we horen het later

We hebben te veel fantasie, en als we liegen

?

Een gebrek aan waarheid?

Wat gebeurt er vroeg of laat?

De wind verandert maar wij niet

En als we een beetje transformeren

?

Voor het verlangen om te behagen wie is daar?

Ge?

Of zou ik dat kunnen?

Blijf bij ons

Zijn wij dat?

?

Moeilijk uit te leggen

Sommige bittere dagen, vergeet het maar, je kunt ons hier toch vinden

Met onze witte nachten

Maar we zullen niet moe zijn, zelfs niet als we je nog een keer "ja" zeggen

Ga snel weg van de eindeloze dagen

Stilt die vertrouwdheid?

En de kinderachtige zinnen laten een spoor achter

Wie komen er terug, maar wie zal er naar luisteren...

En van de machines voor ons

De complimenten van de playboys

Maar horen we ze niet meer?

Als er?

Wie kan ze niet meer maken?

De wind verandert maar wij niet

En als we een beetje in de war raken

?

Voor het verlangen om te begrijpen wie niet meer kan?

Spreken

Nog steeds bij ons

Zo zijn we, lekker ingewikkeld

Meer en meer?

Opgewonden, delicaat

Maar kun je ons hier nog vinden?

Op stormachtige avonden

Breng ons wat rozen

Nieuwe dingen

En we zullen je nog een "ja" vertellen

?

Moeilijk uit te leggen

Sommige bittere dagen, vergeet het maar, je kunt ons hier toch vinden

Met onze witte nachten

Maar we zullen niet moe zijn, zelfs niet als we je nog een keer "ja" zeggen