Poco piu' di niente - Enrico Ruggeri

Caffe?

Grazie, ma non ne voglio questa sera

Lo so, vado a dormire presto, oppure salto il pasto e scappo via

E tu, che non mi chiedi niente e stai in cucina

E tu, nemmeno mi rispondi, oramai non ti offendi neanche più

E non mi guardi mai, ti vedo e non ci sei

Poco dolore, molto rancore

Stiamo pensando forse a un vecchio amore?

Non c'è più l’ombra di un sorriso

Abbiamo già deciso

E si separano gli sguardi

Abbiamo fatto tardi

Ma qual è stato il momento e perché

Tutto si è rotto dentro?

Ma qual è stato l’istante?

Perché

Non c'è rimasto poco più di niente?

Niente…

Si, cambi vestiti e la pettinatura

Però sai che non si torna indierto, che non si aggiusta il vetro rotto in due

Amore solo per abitudine e stanchezza

Cos'è, solo un’interiezione, piccola ribellione a questa età?

Troppi momenti in cui solo l’invidia altrui

Ci fa fermare, ci fa restare

Mentre la mente se ne vuole andare…

E si dimentica il passato

Quello che è stato è stato

E si separano le mani

Siamo così lontani

Ma qual è stato il motivo per cui

Niente rimane vivo?

Ma qual è stato l’istante?

Perché

Non c'è rimasto poco più di niente?

Niente.

(2 volte)

Koffie?

Bedankt, maar ik wil er geen vanavond

Ik weet het, ik ga vroeg slapen, of ik sla de maaltijd over en ren weg

En jij, die me niets vraagt ​​en in de keuken blijft

En jij, je geeft me niet eens antwoord, nu voel je je niet eens meer beledigd

En jij kijkt nooit naar mij, ik zie jou en jij bent er niet

Weinig pijn, veel bitterheid

Denken we misschien aan een oude liefde?

Er is niet langer de schaduw van een glimlach

We hebben al besloten

En het ziet er apart uit

We zijn laat

Maar wat was het moment en waarom?

Alles kapot van binnen?

Maar wat was het moment?

Omdat

Blijft er weinig meer over dan niets?

Niets…

Ja, verander je kleding en je kapsel

Maar je weet dat je niet onverschillig terugkomt, dat je het gebroken glas niet in tweeën repareert

Liefde alleen uit gewoonte en vermoeidheid

Wat is het, slechts een tussenwerpsel, een kleine rebellie op deze leeftijd?

Te veel momenten waarop alleen de afgunst van anderen

Het laat ons stoppen, het zorgt ervoor dat we blijven

Terwijl de geest wil gaan...

En vergeet het verleden

Wat is geweest is geweest

En ze scheiden hun handen

We zijn zo ver

Maar wat was de reden waarom?

Niets blijft leven?

Maar wat was het moment?

Omdat

Blijft er weinig meer over dan niets?

Niets.

(2 keer)