Marta che parla con Dio - Enrico Ruggeri

Lo sguardo fatto di poesia

E quella sua malinconia

E quella timidezza,

Dava una tenerezza strana.

Dietro alle tende c’era lei

Pi?

Consapevole che mai,

Che si stava innamorando

Senza sapere quando e come.

Mentre passava lo guardava

Con il cuore impazzito:

Se l’amore non?

Ricambiato

Diventa follia.

E per la strada lo cercava

Come fosse un bambino.

Se l’amore consuma vicino

?

Un amore che dura di meno,

Ma l’amore ha bisogno di spazio,

L’amore respira,

L’amore va via.

Girano I giorni e il calendario

Come dei grani di un rosario

De look gemaakt van poëzie

En die melancholie van haar

En die verlegenheid,

Het gaf een vreemde tederheid.

Achter de gordijnen was zij

Pi?

Besef dat nooit,

Dat hij verliefd werd

Zonder te weten wanneer en hoe.

Terwijl hij voorbij liep keek hij naar hem

Met een gek hart:

Als liefde dat niet doet?

beantwoord

Het wordt waanzin.

En op straat zocht hij hem

Alsof hij een kind was.

Als liefde dichtbij verteert

?

Een liefde die minder duurt,

Maar liefde heeft ruimte nodig,

Liefde ademt,

Liefde gaat weg.

De dagen en de kalender gaan rond

Als de kralen van een rozenkrans