Le luci della sera - Enrico Ruggeri

Le ragazze innamorate hanno l’anima che spera

Sono sempre affascinate dalle luci della sera

Hanno ancora molta fretta, troppa voglia di andar via

Con un’anima che aspetta;

Nelle tasche ancora una fotografia

E una canzone da cantare

Prima di mettersi il vestito

Lasciano il tempo che è passato

Hanno dentro l’infinito

Che qualcuno prenderà

Che qualcuno stringerà

Le ragazze intimorite dalle incognite future

Leggerissime ferite, percettibili paure

Solitudini taglienti e una certa fantasia

Nei quaderni e nelle menti

Hanno scritto ancora un’altra poesia

C'è una canzone da cantare

Dentro allo stomaco e nel cuore

Come una mano di colore

Che ravviva quel grigiore

Che migliora la realtà

E la quotidianità

Le ragazze son cambiate grazie a una matita nera

Molte sono già partite nelle luci della sera

C'è qualcuno che le cerca per portarle via con sé

Ma la cosa non è certa:

È una donna e non sappiamo più dov'è

C'è una canzone da ballare

E il vecchio gioco degli sguardi

Faremo finta che sia tardi

Le daremo prati verdi

E quest' angolo di noi

C'è una canzone da cantare

Per noi che stiamo ad osservarle

Che non riusciamo a trattenerle

Non sappiamo come amarle

Ma cantare, quello sì;

Ma cantare, questo sì

Verliefde meisjes hebben de ziel waar ze op hopen

Ze zijn altijd gefascineerd door de avondlichten

Ze hebben nog steeds veel haast, te veel verlangen om te vertrekken

Met een ziel die wacht;

In de zakken nog een foto

En een liedje om te zingen

Voordat je de jurk aantrekt

Ze verlaten de tijd die is verstreken

Ze hebben oneindigheid binnen

Dat iemand zal nemen

Dat iemand zal vasthouden

Meisjes bang voor toekomstige onbekenden

Zeer lichte wonden, waarneembare angsten

Scherpe eenzaamheid en een zekere fantasie

In notitieboekjes en in gedachten

Ze schreven weer een gedicht

Er is een lied om te zingen

In de maag en in het hart

Als een hand van kleur

Wat die grijsheid doet herleven

Wat de werkelijkheid versterkt

En het dagelijks leven

De meiden zijn veranderd dankzij een zwart potlood

Velen zijn al vertrokken in het avondlicht

Er is iemand naar ze op zoek om ze mee te nemen

Maar het is niet zeker:

Ze is een vrouw en we weten niet meer waar ze is

Er is een lied om op te dansen

En het oude blikspel

We doen alsof het laat is

Wij geven u groene gazons

En deze hoek van ons

Er is een lied om te zingen

Voor ons die ze observeren

Dat we ze niet kunnen tegenhouden

We weten niet hoe we van ze moeten houden

Maar om te zingen, ja;

Maar om te zingen, ja