Il portiere di notte - Enrico Ruggeri

Vanno via e non tornano più

Non danno neanche il tempo di chiamarli

E non lasciano niente, non scrivono dietro il mittente

E nelle stanze trovo solo luci spente

Sapeste che pena per chi organizza la scena

Restare dietro al banco come un cane con la sua catena

E lei che viene spesso a notte fonda

È così bella, è quasi sempre bionda

È lei che cambia sempre cavaliere

E mi parla soltanto quando chiede da bere

Ma la porterò via e lei mi seguirà

Prenoterò le camere in tutte le città

La porterò lontano per non lasciarla più

La porterò nel vento e se possibile più su

E quando ci sorprenderà l’inverno

Non sarò più portiere in questo albergo

Sapeste che male quando la vedo entrare

Non la posso guardare senza immaginare

Ma è lei che non immagina per niente

Cosa darei per esserle presente

Ma lei non vede e allora parlo piano

Con la sua forma in un asciugamano

Ma la porterò via, non l’abbandonerò

La renderò partecipe di tutto ciò che ho

La porterò lontano per non lasciarla mai

E mi dirà: «Ti voglio per quello che mi dai»

E quando insieme prenderemo il largo

Non sarò più portiere in questo albergo

E insieme dentro al buio che ci inghiotte

Non sarò più il portiere della notte

Ze gaan weg en komen nooit meer terug

Ze geven ze niet eens de tijd om ze te bellen

En ze laten niets achter, ze schrijven niet achter de afzender

En in de kamers vind ik alleen het licht uit

Je wist wat jammer voor degenen die de scene organiseren

Ga achter de toonbank staan ​​als een hond met zijn ketting

En zij die vaak 's avonds laat komt

Ze is zo mooi, ze is bijna altijd blond

Zij is het die altijd van ridder verandert

En hij praat alleen tegen me als hij om een ​​drankje vraagt

Maar ik zal haar meenemen en zij zal mij volgen

Ik boek kamers in alle steden

Ik zal het ver gaan om het nooit te verlaten

Ik neem het in de wind en hoger indien mogelijk

En wanneer de winter ons zal verrassen

Ik zal niet langer een portier zijn in dit hotel?

Je wist hoe erg het was als ik haar binnen zag komen

Ik kan er niet naar kijken zonder het me voor te stellen

Maar zij is het die zich helemaal niets voorstelt

Wat zou ik geven om voor jou aanwezig te zijn

Maar ze ziet het niet en dus praat ik zachtjes

Met zijn vorm in een handdoek

Maar ik zal het wegnemen, ik zal het niet in de steek laten

Ik zal alles wat ik heb met jullie delen

Ik zal haar ver weg meenemen om haar nooit te verlaten

En hij zal me zeggen: "Ik wil je voor wat je me geeft"

En als we samen zeilen

Ik zal niet langer een portier zijn in dit hotel?

En samen in de duisternis die ons opslokt

Ik zal niet langer de nachtportier zijn