Il mare d'inverno - Enrico Ruggeri

Il mare d’inverno

È solo un film in bianco e nero visto alla TV

E verso l’interno

Qualche nuvola dal cielo che si butta giù

Sabbia bagnata

Una lettera che il vento sta portando via

Punti invisibili rincorsi dai cani

Stanche parabole di vecchi gabbiani

E io che rimango qui sola a cercare un caffè

Il mare d’inverno

È un concetto che il pensiero non considera

È poco moderno

È qualcosa che nessuno mai desidera

Alberghi chiusi

Manifesti già sbiaditi di pubblicità

Macchine tracciano solchi su strade

Dove la pioggia d’estate non cade

E io che non riesco nemmeno a parlare con me

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a trascinarmi via

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a farci compagnia

Mare, mare, non ti posso guardare così perché

Questo vento agita anche me

Questo vento agita anche me

Passerà il freddo

E la spiaggia lentamente si colorerà

La radio e i giornali

E una musica banale si diffonderà

Nuove avventure

Discoteche illuminate piene di bugie

Ma verso sera, uno strano concerto

E un ombrellone che rimane aperto

Mi tuffo perplessa in momenti vissuti di già

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a trascinarmi via

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a farci compagnia

Mare, mare, non ti posso guardare così perché

Questo vento agita anche me

Questo vento agita anche me

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a trascinarmi via

Mare, mare, qui non viene mai nessuno a farci compagnia

de winterse zee

Het is gewoon een zwart-witfilm die op tv wordt gezien

en naar binnen

Een paar wolken uit de lucht die naar beneden worden gegooid

Nat zand

Een brief die de wind meevoert

Onzichtbare punten achtervolgd door honden

Vermoeide gelijkenissen van oude meeuwen

En ik die hier alleen blijf op zoek naar een kopje koffie?

de winterse zee

Het is een concept waar het denken geen rekening mee houdt

Het is niet erg modern

Het is iets wat niemand ooit wil

Gesloten hotels

Reeds vervaagde reclameposters

Machines maken sporen op wegen

Waar de zomerregen niet valt

En ik kan niet eens met me praten

Zee, zee, niemand komt hier ooit om me weg te slepen

Zee, zee, niemand komt hier ooit om ons gezelschap te houden

Zee, zee, zo kan ik niet naar je kijken omdat

Deze wind schudt mij ook door elkaar

Deze wind schudt mij ook door elkaar

De kou gaat voorbij

En het strand zal langzaam van kleur veranderen

De radio en de kranten

En banale muziek zal zich verspreiden

Nieuwe avonturen

Verlichte disco's vol leugens

Maar tegen de avond, een vreemd concert

En een paraplu die open blijft

Ik stort me perplex in momenten die ik al heb meegemaakt

Zee, zee, niemand komt hier ooit om me weg te slepen

Zee, zee, niemand komt hier ooit om ons gezelschap te houden

Zee, zee, zo kan ik niet naar je kijken omdat

Deze wind schudt mij ook door elkaar

Deze wind schudt mij ook door elkaar

Zee, zee, niemand komt hier ooit om me weg te slepen

Zee, zee, niemand komt hier ooit om ons gezelschap te houden