Ta désinvolture - Élodie Frégé

Si de face on joue la fraude

Tu n’officies pas là

Mais ailleurs, même à quelques pas

Si l’audace me taraude

Éparpillée je revois

Mes oeillades et ma moue cent fois

Si dehors on faisait comme

En somme on se ment déjà

M’aimes-tu, au moindre fracas?

Nos dédales sans arôme

Palissent mon panorama

Face à ta désinvolture

Je fais sauter la devanture

Tu charries mes échos

Ma bouche a trop de mots

Tu te tires en solo

Quelle étonnante figure

Quelle est honnête, on se le jure

Je crache un peu trop tôt

Tu triches et fais le beau

Je m’en tire en sanglot

Si mes griffes agacent d’autres peaux

Tu souris pourquoi?

Paraît qu’il y a raison à ça

M'électrise et met à l’eau

Platement mes canevas

Paralysé tu restes froid

Nos dédales sans arômes

Palissent mon panorama

Face à ta désinvolture

Je fais sauter la devanture

Tu charries mes échos

Ma bouche a trop de mots

Tu te tires en solo

Quelle étonnante figure

Quelle est honnête, on se le jure

Je crache un peu trop tôt

Tu triches et fais le beau

Je m’en tire en sanglot

S’il est triste ce poème

C’est qu’il n’est plus de moi

Je néglige l’anathème

Désinvolte c’est moi

Face à ma désinvolture

Tu fais défaut à ta nature

Je chéris tes échos

Ta bouche est au galop

Je repars en solo

Als we van voren de cheat spelen

je werkt daar niet

Maar elders, zelfs op een steenworp afstand

Als durf me stoort

Verspreid zie ik weer

Mijn blikken en mijn pruillip honderd keer

Als we het buiten leuk vonden

Kortom, we liegen al

Hou je van me, bij de minste crash?

Onze doolhoven zonder aroma

Verbleek mijn panorama

Geconfronteerd met je nonchalance

Ik blaas de etalage op

Jij draagt ​​mijn echo's

Mijn mond heeft te veel woorden

Je schiet jezelf solo

Wat een geweldig figuur

Wat is eerlijk, we zweren

Ik spuug een beetje te snel

Je bedriegt en pronkt

Ik loop weg in tranen

Als mijn klauwen andere huiden irriteren

Waarom lach je?

Het lijkt erop dat daar een reden voor is

Elektriseert me en verwatert me

Maak mijn doeken plat

Verlamd blijf je koud

Onze doolhoven zonder aroma's

Verbleek mijn panorama

Geconfronteerd met je nonchalance

Ik blaas de etalage op

Jij draagt ​​mijn echo's

Mijn mond heeft te veel woorden

Je schiet jezelf solo

Wat een geweldig figuur

Wat is eerlijk, we zweren

Ik spuug een beetje te snel

Je bedriegt en pronkt

Ik loop weg in tranen

Als dit gedicht verdrietig is

Het is dat hij niet langer van mij is

Ik verwaarloos de vloek

casual ik ben het

Geconfronteerd met mijn nonchalance

Je faalt in je natuur

Ik koester je echo's

Je mond galoppeert

Ik vertrek alleen